ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ. ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΖΩΗΣ. ΗΘΙΚΗ


Η αυτάρκεια είναι ο μεγαλύτερος πλούτος.
Ο Σοφός,
ακόμα κι όταν περιοριστεί στα απαραίτητα, 
ξέρει περισσότερο να δίνει παρά να παίρνει. 
Τέτοιο θησαυρό αυτάρκειας 
έχει ανακαλύψει.

Κακό πράγμα η ανάγκη.
Δεν είναι όμως διόλου αναγκαίο
να ζει κανείς υπό καθεστώς ανάγκης.

Την ευδαιμονία και την μακαριότητα 
δεν τις φέρνουν τα μεγάλα πλούτη, 
ούτε η πληθωρική δραστηριότητα, 
ούτε οι εξουσίες, ούτε η ισχύς, 
αλλά η αλυπία, 
η πραότης των συναισθημάτων 
και η ψυχική διάθεση, 
που έχει αναγνωρίσει τα όρια
που έχει θέσει η φύση.

Μικροεμπόδια βάζει η τύχη στο Σοφό άνθρωπο.
Τα μεγαλύτερα και τα πιο σημαντικά ζητήματα 
τα έχει διευθετήσει η λογική του, 
και σ’ όλη του τη ζωή η λογική θα τα διευθετεί.

Μέγιστος καρπός της αυτάρκειας
είναι η ελευθερία.

Είναι ανόητο να ζητάει κανείς από τους Θεούς 
αυτά που μπορεί ο ίδιος να εξασφαλίσει για τον εαυτό του.

Ο ρηχός άνθρωπος στην ευημερία αποχαυνώνεται, 
και στη συμφορά καταρρακώνεται.

Ο πλούτος που μας αρκεί να ζούμε
σύμφωνα με τη φύση, 
έχει τα όριά του και αποκτάται εύκολα. 
Ενώ ο πλούτος που ζητά
η ανθρώπινη ματαιοδοξία, 
χάνεται στο άπειρο.

Αν σε κάθε περίσταση δεν εναρμονίσεις
καθετί που κάνεις με τον σκοπό της φύσης, 
αλλά στραφείς από τα πριν
σε κάποιο άλλο κριτήριο, 
είτε για ν’ αποφύγεις,
είτε για να επιδιώξεις κάτι, 
τότε οι πράξεις σου
δε θα συμφωνούν με τη λογική σου.

Ας ευγνωμονούμε την ευλογημένη φύση, 
που όλα τα αναγκαία τα έκανε ευκολοαπόκτητα, 
και τα μη αναγκαία, δυσκολοαπόκτητα.

Κανέναν δεν πρέπει να φθονούμε.
Τους καλούς ανθρώπους
δεν τους αξίζει ο φθόνος.
Κι όσο για τους κακούς, όσο καλύτερα τα πάνε, 
τόσο περισσότερο αυτοκαταστρέφονται.

Ας μη χαλάμε αυτά που έχουμε, 
με το να επιθυμούμε πράγματα που δεν έχουμε.
Αλλά ν’ αναλογιζόμαστε πως ότι έχουμε τώρα, 
κάποτε ευχόμασταν να το αποκτήσουμε.

Η φωνή της σάρκας γυρεύει να μην πεινά, 
να μη διψά, να μην ξεπαγιάζει.
Όποιος τα’ χει αυτά
και προσδοκά να τα διατηρήσει, 
μπορεί να παραβγεί σ’ ευδαιμονία
ακόμα και με τον  Δία

Όριο του μεγέθους των ηδονών,
είναι η εξάλειψη κάθε πόνου.
Όπου υπάρχει ηδονή,
και για όσο χρόνο συνεχίζει, 
εκεί δεν υπάρχει σωματικός πόνος,
ούτε λύπη στην ψυχή, ούτε και τα δύο μαζί.

Έχουμε ανάγκη από την ηδονή,
όταν η απουσία της μας προξενεί πόνο.
Όταν δεν μας συμβαίνει αυτό,
δεν υπάρχει ανάγκη της ηδονής.
Γιατί το κακό δεν το προξενεί η ηδονή
που πηγάζει από τη φύση μας,
μα οι ορέξεις που σχετίζονται
με τις κούφιες ιδέες.

Ότι μας φέρνει ανυπέρβλητη χαρά,
είναι η απομάκρυνση ενός μεγάλου κακού.
Αυτή είναι και η φύση του αγαθού,
αν μπορεί κανείς να τη συλλάβει σωστά,
και να τηρήσει μία σταθερότητα.

Φτύνω το ωραίο
και τους κουφιοκέφαλους θαυμαστές του,
όταν το ωραίο,
δεν προσφέρει καμία ευχαρίστηση.

Αξίζει να τιμούμε το ωραίο και τις αρετές
όταν φέρνουν ηδονή.
Αν δεν φέρνουν ηδονή, άστα να παν στην ευχή.

Δεν είναι το στομάχι αχόρταγο,
όπως λένε οι πολλοί.
Αχόρταγη είναι η ψεύτικη ιδέα,
ότι το στομάχι δεν γεμίζει ποτέ.

Δεν ξέρω πώς να συλλάβω το Αγαθόν,
αν αφαιρέσω τις ηδονές της γεύσης,
αν αφαιρέσω τις σεξουαλικές ηδονές,
αν αφαιρέσω την ευχαρίστηση
των ακουσμάτων,
και την τέρψη που προσφέρει η θέα
μιας γλυκιάς μορφής.

Δεν είναι δυνατόν να μη φοβάται κάποιος, 
που προκαλεί το φόβο.

Ο δίκαιος είναι ο πιο ατάραχος άνθρωπος, 
ενώ ο άδικος, ζει γεμάτος ταραχή.

Αν κάποιος θεσπίσει ένα νόμο, 
που δεν αποβαίνει προς όφελος
της κοινωνικής ζωής, 
ο νόμος τούτος,
δεν έχει το φυσικό χαρακτήρα του δικαίου.

Από τα όσα θεωρούνται δίκαια,
σύμφωνα με το νόμο, 
θέση, στο χώρο της δικαιοσύνης, 
έχει εκείνο που αποδεδειγμένα ωφελεί, 
όσον αφορά στις ανάγκες
των κοινωνικών σχέσεων.

Ναι μεν, έτσι όπως έχει διαιρεθεί η γη, 
ο ένας έχει μία πατρίδα, και ο άλλος άλλη.
Όμως ο κόσμος μας αυτός,
περικλείεται σε μία περίμετρο, 
κι έτσι μια πατρίδα έχουμε όλοι,
τη γη ολάκαιρη, 
κι ο κόσμος είναι το κοινό μας σπίτι.

Το ανθρώπινο γένος, 
μοχθεί πάντα μάταια και άσκοπα, 
ξοδεύει τα χρόνια του σε μάταιες έγνοιες.
Γιατί οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν,
πως η ιδιοκτησία, έχει το όριο της,
και ότι η απόλαυση της, 
φτάνει μέχρις ενός σημείου.

Απ’ όλα τ’ αγαθά που παρέχει η Σοφία, 
διασφαλίζοντας από κάθε άποψη
τον ευτυχισμένο βίο, 
το μέγιστο είναι, η απόκτηση φίλων.

Μη σε απασχολεί τι τρως και πίνεις, 
αλλά με ΠΟΙΟΥΣ τρως και πίνεις.

Να μην επιδοκιμάζεις
ούτε τους πολύ εύκολους στις φιλίες, 
ούτε τους πολύ διστακτικούς.
Θα πρέπει ωστόσο να τολμάς,
να διακινδυνεύεις, 
για χάρη της φιλίας.

Η γυναίκα σου περισσότερο
πρέπει να σε σέβεται, 
κι όχι να σε φοβάται.
Δεν την πήρες για υπηρέτρια, 
αλλά για σύντροφο στη ζωή.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

Ελευθερία δεν είναι το να μην είναι φυλακισμένο το σώμα σου.

Ούτε η καταπίεση των άλλων στα λόγια που σου απευθύνουν και ο αντίκτυπος που έχει μέσα σου από τις πράξεις τους.

Ελευθερία είναι να μην είσαι φυλακισμένος από όλο αυτό το βάρος, που δεν στο φορτώνουν οι άλλοι, αλλά εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου, δεχόμενος να μπεις στην δικιά τους πραγματικότητα.

Ελευθερία είναι να μην επηρεάζεσαι.

Να μην επηρεάζεσαι όμως, όχι μόνο ως προς τον τρόπο που κινούνται οι άλλοι και θαρρείς πως  έχουν τον οποιοδήποτε έλεγχο που αφορά την ψυχική σου ηρεμία, αλλά το να μην επηρεάζεσαι ακόμα και από σένα τον ίδιο.

Ελεύθερος από τα συναισθήματα που σου δημιουργούν οι άλλοι και δεν είναι δικά σου.

Ελεύθερος από τις σκέψεις που κάνεις, και πάλι λόγω των άλλων. Δεν φταίνε οι άλλοι. Ποτέ.

Φταις μόνο εσύ, που δεν μπορείς να συναινείς με τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα, γιατί νομίζεις πως με το ζόρι σε κάνουν να τα ασπαστείς και να τα κάνεις δικά σου. Δεν είσαι όμως υποχρεωμένος γι’ αυτό. Γιατί έχεις παρερμηνεύει το γεγονός ότι πρέπει να το κάνεις;

Είσαι ανεξάρτητος. Γνωρίζοντας τι θέλεις, και τι σε κάνει να είσαι ευτυχής, το μόνο που χρειάζεται είναι να μένεις πιστός σε όλα αυτά. Αν μπαίνεις στου κάθε άλλου την πραγματικότητα, δεν καταλαβαίνεις πως προδίδεις τη δικιά σου;

Και πρόσεξε. Η ελευθερία από τους άλλους, δεν σημαίνει να αντιδράς σε αυτούς, ή να χαίρεσαι όταν δεν κάνεις αυτά που σου ζητάνε ενώ μέσα σου νιώθεις σύγχυση και δυσαρμονία.

Είναι αντίθετα. Αν δεν νιώσεις μέσα σου την ελευθερία, δεν μπορείς να την αισθανθείς να απλώνεται και στο περιβάλλον σου. Γιατί αν τη νιώσεις αυτό θα συμβεί. Και γι’ αυτό δεν θα σ’ ενδιαφέρει τι κάνουν ή τι λένε οι άλλοι.

Τώρα σε επηρεάζουν, γιατί μέσα σου δεν είσαι ελεύθερος. Ή η ελευθερία σου είναι τόσο εύθραυστη, που με την παραμικρή εξωτερική κίνηση κλονίζεται.

Ελευθερία είναι να μπορείς να είσαι, και να ζεις αυτό που πραγματικά είσαι μέσα σου. Όχι αυτό που σου μάθανε να είσαι, ούτε αυτό που περιμένουν οι άλλοι να είσαι. Άλλα αυτό που νιώθεις εσύ, και δεν τολμάς ούτε καν να το δεις.

Βγάλε τις πεποιθήσεις σου, ξήλωσε τους δαίμονες σου, τα πρέπει σου. Ξεγυμνώσου.  Όχι σε άλλον. Ξεγυμνώσου στον ίδιο σου τον εαυτό. Τι σε κάνει ευτυχισμένο; Τι σε κάνει χαρούμενο; Τι σε εμποδίζει στο να νιώθεις γαλήνη;

Σε γνωρίζεις; Τρως άπειρες ώρες από το χρόνο σου να γνωρίσεις όλους τους άλλους, μα ποτέ δεν δίνεις ούτε πέντε λεπτά από τη μέρα σου για να βρεις τι είναι αυτό που θέλεις εσύ.

Όχι αυτό που σου μάθανε οι γονείς σου. Ούτε η κοινωνία, ή η θρησκεία, ή το περιβάλλον, ή οι φίλοι σου. Βρες ποιος είσαι εσύ.

Ή, αποφάσισε ποιος θέλεις να είσαι από εδώ και πέρα, αν αυτό που μέχρι τώρα ήσουνα δεν είναι κάτι που σ’ αρέσει η σ’ αντιπροσωπεύει.

Μετά, διεκδίκησε ότι η ζωή σου έχει προσφέρει απλόχερα. Διεκδίκησε τα.

Κανείς δε γνωρίζει τι είναι το καλύτερο για σένα από σένα τον ίδιο. Και κανείς δεν θα κάνει για σένα αυτό που χρειάζεσαι.

Ίσως, αν νοιάζεται για σένα, στην καλύτερη περίπτωση να κάνει αυτό που νομίζει ότι χρειάζεσαι. Ποτέ όμως αυτό που πραγματικά έχεις ανάγκη.

Ύστατο ιδανικό η ελευθερία.

Η αυτογνωσία σε κάνει να την αναγνωρίζεις, και η κάθε επαφή σου με τον κόσμο που σε περιβάλλει σε κάνει να τη ζήσεις.

Σπάσε τα δεσμά σου. Η ελευθερία βρίσκεται μόνο όταν διώξεις όλα τα σκουπίδια που την περιβάλλουν και που τώρα δεν μπορείς να την δεις. Σκουπίδια που μόνος σου έχεις συσσωρεύσει.

Μπορείς;

Χρειάζεται να ξεχάσεις το βόλεμα.

Να ρίξεις μια «χειροβομβίδα» σε όλα τα δεδομένα που έχεις χτίσει για τον κόσμο σου.

Αργά ή γρήγορα θα το κάνεις. Όλοι θα το κάνουμε.

Ξέρεις πότε;


Όταν καταλάβεις ότι έχεις τα κότσια γι’ αυτό.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ;

Η όλη διαδικασία της Αυτογνωσίας, είναι ένας τρόπος ζωής, και μια πορεία που γίνεται ο μοναδικός σκοπός, και ο πιο ουσιαστικός, από οτιδήποτε άλλο υπάρχει. Αφορά πολλά κομμάτια. Διάβασμα, ψάξιμο, και χιλιάδες, εκατομμύρια απορίες.

Όμως, έρχεται κάποια στιγμή στον καθένα μας μέσα του, που νιώθει ότι δεν αξίζει τίποτα, και τίποτα δεν έχει νόημα γι’ αυτόν. Νιώθει την αίσθηση του μάταιου, και μια τεράστια απορία που συνταράσσει το είναι σου: «Δεν μπορεί να είμαι εδώ για το τίποτα. Κάτι πρέπει να υπάρχει που αξίζει σε αυτόν τον κόσμο, και στην ίδια τη ζωή. Δε μπορεί.» Αυτόματα κάτι σαν απόφαση γεννάται μέσα σου: «Εγώ θα το βρω.» Τότε θεωρώ, «είναι η ώρα σου», όπως λέω χαριτολογώντας. Σε εκείνη ακριβώς τη στιγμή μπαίνεις σε μια διαδικασία την οποία αντιλαμβάνεσαι εκ των υστέρων γιατί αρχικά δεν την έχεις συνειδητοποιήσει.

Σίγουρα δεν είμαστε τυχαία εδώ. Το εδώ, αφορά τον πλανήτη, και τη γέννηση μας. Τη θέση τη συγκεκριμένη που έχουμε αυτήν την τωρινή στιγμή.

Ακολουθεί διάστημα που διαβάζεις, ψάχνεις συζητάς. Όμως, όλα αυτά, κάποια στιγμή διαπιστώνεις ότι είναι μία προετοιμασία. Γιατί η αληθινή εσωτερική αναζήτηση γίνεται αν αντιληφθείς πως ο κόσμος αυτός, δεν είναι έτοιμος να μας διδάξει, ούτε τι είμαστε, ούτε γιατί ήρθαμε εδώ. Είναι ένας δρόμος ατομικός, μοναχικός, τελείως μα τελείως προσωπικός, και εξαρτάται μόνο από σένα.

Μετά, από ψάξιμο, και αφού νιώσεις απελπισία, καταλήγεις να διαπιστώσεις πως η ουσία των πάντων είναι στη σκέψη. Στη θεώρηση των πραγμάτων. Γιατί, πια είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους; Το χρώμα, η καταγωγή, η εμφάνιση, το φύλλο, η κοινωνική θέση, τα χρήματα, τα συναισθήματα; Όχι.

Η διαφορά μεταξύ μας είναι μόνο: «Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ».

Αυτό όμως, τι σημαίνει; Ότι ακριβώς αυτό, και ο τρόπος με τον οποίο επεξεργαζόμαστε την ίδια τη σκέψη, είναι να είμαστε τελικά όλα όσα μας μάθανε. Η οικογένεια, οι παρέες, η καταγωγή, η ηθική, η θρησκεία κλπ. Όμως, αυτά όλα, αφορούν μία μάθηση από τη στιγμή που γεννηθήκαμε για το πώς είναι τα πράγματα τα οποία βρήκαμε εμείς ως σκηνικό έτοιμο. Το πώς να είμαστε. Ποιοι να είμαστε. Πώς να νιώθουμε. Πώς να φερόμαστε…

Και ρωτώ με απορία: Είσαι τελικά όλα αυτά; Όχι. Αυτό είναι η ουσία. Μας μαθαίνουνε να είμαστε όσα έχουμε διδαχθεί. Δηλαδή όλα όσα γνωρίζουμε. Γιατί όλα αυτά μας δείξαν ότι πρέπει να είμαστε. έτσι όπως μας έμαθαν ότι είναι το σωστό.
Και τι θα πει σωστό, και ποιος το ορίζει; Και που είναι η δική σου άποψη;

Ε, λοιπόν, δεν είμαστε ούτε η σκέψη μας, ούτε τα συναισθήματα μας, ούτε και οποιοδήποτε περιουσιακό μας στοιχείο. Γι’ αυτό πολλές φορές, ενώ κάνουμε πράγματα που ενώ ξέρουμε, με βάση αυτά που έχουμε μάθει ότι έτσι «πρέπει», μέσα μας αισθανόμαστε μια αφόρητη δυσφορία, που πολύ πιθανό να μας οδηγήσει ακόμα και σε πονοκέφαλο ή χειρότερα, και σε κάποια αρρώστια. Γιατί; Γιατί αντιδρά το «μέσα μας». Γιατί ουσιαστικά, ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ.

 Αυτό όμως "το μέσα μας", είναι άλλο από οτιδήποτε μας είχαν μάθει μέχρι τώρα.
Γι’ αυτό....., δεν μας μίλησε ποτέ κανείς...


Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες διαδικασίες που μετά από πολύ ταλαιπωρία διαπιστώνεις:

-Ότι αφού ευθύνεται για τα πάντα η σκέψη, αυτή είναι που πρέπει να αλλάξει ώστε να μπορέσει κάποιος να δει κάτι άλλο πίσω από αυτό. Μπορείς όμως να πολεμήσεις τη σκέψη με σκέψη;; Όχι. Και εδώ είναι η όλη ουσία του πράγματος.

-Μόνο με τη μη σκέψη μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα. Έχουμε συνηθίσει να μας κατακλύζει το μυαλό μας όλο το 24ωρο με εκατομμύρια σκέψεις. Πολλές φορές άσχετες μεταξύ τους. Στο τέλος όμως κάθε μιας σκέψης, και ανάμεσα, πριν την αρχή της επόμενης, υπάρχει μία παύση. Αυτή η παύση είναι το κλειδί. Αν κάποιος προσπαθήσει να «συλλάβει» αυτό το σημείο, και δεν το έχει ξανακάνει, θα του φανεί αδύνατο.

Και όμως. Εκεί ανάμεσα μετά από επαναλαμβανόμενη, συνεχή, και τεράστια προσπάθεια, κάποια στιγμή, αισθάνεσαι ότι όντως κάτι υπάρχει. «Νοιώθεις» αυτή την παύση. Στην αρχή μόλις που τη συλλαμβάνεις. Μετά, συνεχίζοντας την προσπάθεια, σε μια επόμενη φάση, κρατάει λίγο παραπάνω. Μετά ακόμα πιο πολύ, μέχρι που αυτή η ευαίσθητη αρχικά παύση, αισθάνεσαι ότι είναι ένα τεράστιο κενό.

Για πρώτη φορά στη ζωή σου νιώθεις πως είναι, το «να μην σκέφτεσαι». Και όμως, εξακολουθείς να υπάρχεις. Θεωρούσες πως αν πάψεις να σκέφτεσαι, δεν θα υπήρχες. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Τότε, και μόνο τότε αισθάνεσαι, «πως υπάρχεις πραγματικά». Χωρίς όμως σκέψεις. Και το τρελό είναι, χωρίς και συναισθήματα. Γιατί; Γιατί σκέψη και συναίσθημα, πάνε πάντα παρέα.

-Στη συνέχεια έρχεται η βαθιά κατανόηση ότι όλος αυτός ο κόπος να βρεις την παύση ανάμεσα στις σκέψεις δεν ήταν τίποτε άλλο, από το να μπορέσεις να ελέγξεις τη σκέψη σου. Και τότε βλέπεις, ότι οι σκέψεις σου μέχρι τώρα ήταν αυτές που σε έλεγχαν, και στην ουσία, εσύ ήσουν απών.

-Αφού όμως εξακολουθείς να υπάρχεις χωρίς να σκέφτεσαι, πως επεξεργάζεσαι όλα όσα αναφέρω; Άρα, υπάρχει κάτι άλλο πέρα από τη σκέψη; Και όμως υπάρχει. Κάτι σαν σκέψη………., αλλά πολύ πιο διευρυμένο, πολύ πιο αληθινό, και  είναι ένα για την κάθε περίπτωση. Δεν είναι απορίες. Δεν είναι προβληματισμοί. Είναι μία αίσθηση σαν να ξέρεις την αλήθεια για τα πράγματα. Αυτό το κάτι άλλο που ενώ δεν είναι σκέψη, το χειρίζεσαι πάλι εσύ, στα βιβλία το βρίσκεις σαν Νόηση.

-Εκεί, στη μη σκέψη, γεννιέσαι σαν ένας καινούριος άνθρωπος. Όμως, για να μπορέσεις να λειτουργήσεις θα δεις ότι αλλάζει η όλη σου θεώρηση για τα πάντα. Βλέπεις ότι εσύ μπορείς να αποφασίσεις τι θέλεις να σκέφτεσαι και τι όχι.

-Ο μεγάλος αγώνας σου στη συνέχεια; Να γυρίσεις πίσω. Να δεις την όλη ζωή σου από άλλη οπτική. Σαν ένα άτομο που δεν τα έζησε. Σαν ένα άτομο που απλά παρακολουθεί τι έχει κάνει έως σήμερα Με ποιες δουλειές ασχολήθηκε. Το γάμο που ίσως έκανε. Τα ενδιαφέροντα. Τις επιλογές, τις φιλίες. Τις δυσκολίες, τις χαρές, τα πάντα. Βλέπεις τότε πως όλα, μα όλα όσα έζησες, ήταν για να φτάσεις έως εδώ. Βλέπεις ότι στην ουσία, ότι καλό η κακό συνέβη στη ζωή σου, ήσουν ο μοναδικός υπεύθυνος γι’ αυτό, και κανένας άλλος.

-Η συνέχεια έχει να κάνει με το να παρατηρείς. Να παρατηρείς από εδώ και πέρα τι κάνεις, γιατί το κάνεις, και να κοιτάς, τι είναι καλύτερο για σένα, και τι πραγματικά  θέλεις.

-Όμως, αρχίζεις να τα «αισθάνεσαι» σιγά σιγά τα πράγματα, και όχι να «τα σκέφτεσαι» όπως έκανες μέχρι τώρα. Αρχίζεις να γνωρίζεις πια είναι η αλήθεια μέσα σου, και δεν έχεις την παραμικρή απορία γι’ αυτό, και  ούτε κάποιος μπορεί να σου αλλάξει στο ελάχιστο αυτά που βλέπεις. Είναι η αλήθεια σου. Η δικιά σου αλήθεια. Αυτό που είσαι στην ουσία σου, και όχι αυτό που σου μάθανε να είσαι.

-Βλέπεις πως μέσα σου, υπάρχει και μία καινούρια ηθική, όχι όμως σαν κανόνες απαγορεύσεων όπως στις κοινωνίες των ανθρώπων. Μια ηθική, στην οποία δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, γιατί αυτό είσαι. Δεν μπορείς να κάνεις κακό. Σε κανέναν. Δεν μπορείς να αδικήσεις, δεν μπορείς να πεις ψέματα, δεν μπορείς να προδώσεις, να βασανίσεις. Δεν έχεις εγωισμό. Και αν έχεις, θα νιώσεις τη δυσφορία, και θα ξέρεις από τι πρέπει να φύγεις το οποίο ακόμα σε επηρεάζει. Δεν μπορείς πια να κρυφτείς από σένα…..

-Τα θέλω σου αφορούν το να εκφράσεις όλα όσα νιώθεις. Όλα όσα είσαι. Και αυτό, δεν θα δεχτείς ποτέ να στο στερήσει κανείς.

-Ξέρεις, ότι θα αναγκαστείς πολλές φορές να κάνεις κάτι το οποίο θα στεναχωρήσει τους άλλους γύρω σου που ζούν ακόμα στις σκέψεις και το παίδεμα, αλλά θα πρέπει να το κάνεις γιατί γνωρίζεις πως αυτό είναι που πρέπει να εκφράσεις, γιατί είναι η αλήθεια, άσχετα αν τους βγάλεις από αυτά που νόμιζαν……

-Και διαπιστώνεις, πως όλα αυτά, πάντα ήτανε μέσα σου αλλά από τα σκουπίδια που είχες βάλει από πάνω, δεν μπορούσες να το δεις.

-Βλέπεις πως μπορείς να αγαπάς τα πάντα γύρω σου, γιατί στην ουσία, αρχίζεις να αγαπάς τον εαυτό σου πρώτα απ’ όλα. Όλα όσα ήσουν, όλα όσα νόμιζες, τα λάθη σου, τα άσχημα, τα καλά, τα ακόμα πιο καλά που βλέπεις ότι έχεις μέσα σου.

-Βλέπεις τη μοναδικότητα σου, και ταυτόχρονα, την ένωση με όλους τους ανθρώπους. Όλοι είμαστε τα πάντα. ‘Ολοι είμαστε «ένα». Κάθε χαρακτήρας είναι απλά ένας ρόλος. Μία από τις εκατομμύρια εκδοχές. 6 δις εκδοχές υπάρχουν στον πλανήτη.

-Η συνέχεια; Με την παρατήρηση, η οποία γίνεται τρόπος ζωής σου, «γνωρίζεις» το δίκαιο, το σωστό, το θεμιτό. Καταλαβαίνεις πως το σωστό δεν έχει να κάνει με την κρίση σου σαν καλό – κακό, αλλά με την ισορροπία. Λάθος, η διατάραξη αυτής της ισορροπίας.

-Προσεγγίζεις άλλου είδους έννοιες για τα πράγματα. Σε τραβάνε, πιο ουσιαστικά θέματα από αυτά στο παρελθόν.

-Παύεις να ζεις με το άγχος γιατί αναγνωρίζεις το πώς ήσουν, και πως είσαι σήμερα.

-Και τι σου βγαίνει; Ελευθερία. Πρώτη φορά «νιώθεις» τι θα πει αυτή η λέξη. Δεν έχει να κάνει με τους άλλους. Έχει να κάνει με σένα. Είσαι ελεύθερος από τα συναισθήματα σαν επηρεασμούς. Από τις σκέψεις σαν βάσανα. Καταλαβαίνεις πως μόνο αν εσύ περιορίσεις τον εαυτό σου θα περιοριστείς. Γιατί αν νιώσεις περιορισμένος, με την αυτοεξέταση, θα ξέρεις τι είναι αυτό που σε κάνει να μην είσαι ελεύθερος.

-Επόμενο βήμα; Αφού το είδες εσύ, θέλεις να το μάθουν και οι άλλοι. Είδες κάτι, που οι άλλοι δεν ξέρουν ότι υπάρχει. Δεν μπορείς πια να το κρατάς μόνο για σένα. Είναι για να το μοιραστείς. Να αντιληφθούν και οι άλλοι το matrix στο οποίο ζουν, όπως ήσουν εσύ κάποτε…….. Με όποιον τρόπο. Με όποια προσπάθεια αισθανθείς ότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα.

-Τέλος. Αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα, είναι ακριβώς όπως πρέπει να είναι. Και αυτό γιατί υπάρχει μια Νοήμον ύπαρξη, πιο πέρα, και πιο πάνω από τον καθένα μας, και πως αυτός είναι ο μοναδικός στόχος στη ζωή, και τίποτα λιγότερο. Και πως για να αλλάξει εξωτερικά αυτός ο κόσμος, πρέπει να αλλάξει πάνω απ’ όλα μέσα του.

-Και γνωρίζεις πως είναι ένας δρόμος τον οποίο είδες μεν εσύ, αλλά όλοι κάποια στιγμή, εκεί θα βαδίσουν, γιατί δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Είναι η πορεία όλων μας. Άλλος πιο νωρίς, άλλος λίγο αργότερα. Όλοι πάντως, προς τον ίδιο προορισμό βαδίζουμε……

Γιατί τελικά Αυτογνωσία, είναι:

-Να βρω ποιος είμαι.
Χωρίς να προεξοφλώ από την αρχή ποιος και τι είμαι με βάση αυτά που ήδη ξέρω. Να γνωρίζω και  να είμαι ανοιχτός στο να αποδεχθώ πως είμαι και άλλα πράγματα που τώρα, δεν μου είναι ακόμα γνωστά. Αν ήδη έχω αποφασίσει το αποτέλεσμα, ποιος ο λόγος της αναζήτησης;

-Να δω, γιατί είμαι εδώ.
Στον χώρο εδώ. Στη Γη. Στο σπίτι που μεγάλωσα. Στη γειτονιά, στη χώρα.

-Τι πρέπει να κάνω για να γίνει πράξη, και να ολοκληρωθεί ο σκοπός μου εδώ.


Ποια η υπόλοιπη πορεία της ζωής μου μια και αντιλήφθηκα το γιατί βρίσκομαι σε αυτόν τον τόπο, την χρονική αυτή στιγμή. Ποιες ικανότητες είναι αυτές, που χρησιμοποιώντας τες στη ζωή μου, και στη συναναστροφή μου με τους άλλους ανθρώπους, ολοκληρώνω τον σκοπό μου.

ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ

Oι Έλληνες, δεν «έκυπτον»,
ούτε και όταν προσευχόταν.

Είναι γνωστό ότι επικαλούνται
τους επουράνιους θεούς
δι' απλής ανατάσεως των χεριών, «άρσεως»,

εξ ου αρα = προσευχή,
αράομαι = προσεύχομαι.

«Η προσκύνησις ανθρώπου από άνθρωπο, αντιμετωπίζετο και ώς μεγάλη βλακεία
και αφέλεια».

Γράφει ο Φιλόστρατος, στον βίο Απολλωνίου του Τυανέως Κέφ. XXVII

Και φυσικά οι Έλληνες ήταν φίλοι,
και όχι δούλοι των Θεών τους.

«Ω φίλε ΠΑΝ, και σεις άλλοι Θεοί....»
έλεγε ο Σωκράτης.

ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΝ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ;

Αν κάτι μας πονάει, ή βλέπουμε ότι ντρεπόμαστε για άσχημα κομμάτια μας και δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι τα ’χουμε, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν κάνουμε από μόνοι μας πράγματα για τους άλλους χωρίς να το θέλουμε, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν πάντα κάνουμε ότι μόνο οι άλλοι θέλουν, ή μας ζητήσουν, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν πιεζόμαστε επειδή «πρέπει», δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν παραμένουμε με ανθρώπους που δεν μας σέβονται και δεν μας εκτιμούν, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν οι άνθρωποι γύρω μας κοιτάζουν μόνο να πάρουν από μας χωρίς να υπολογίζουν το πώς νιώθουμε εμείς, και εξακολουθούμε να τους έχουμε γύρω μας, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.


Αν φοβόμαστε τη ζωή, και γι’ αυτό μένουμε σ’ ένα γνωστό βόλεμα, επειδή το άγνωστο θα μας βάλει θεωρούμε σε μπελάδες και ταλαιπωρία, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν δεν κάνουμε πράγματα για μας, τα οποία μας κάνουν να νιώθουμε γαλήνιοι και σημαντικοί, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν φοβόμαστε να διεκδικήσουμε και να αγωνιστούμε γι’ αυτά που μας ανήκουν, ή που πιστεύουμε, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν δεν προσέχουμε το σώμα μας, το ταλαιπωρούμε με περισσότερα απ’ όσα αντέχει και το παραφορτώνουμε με άχρηστα «σκουπίδια» ως τροφή, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν κρίνουμε, ή νιώθουμε άσχημα για την εμφάνιση μας, ή τα παραπάνω κιλά, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν μας βγει να περπατήσουμε στη βροχή, να παίξουμε σε λούνα πάρκ ενώ είμαστε 50 χρονών, ή δεν ντυθούμε όπως νιώθουμε αλλά όπως αρμόζει στη θέση, την ηλικία και το περιβάλλον μας, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν θέλουμε να προσφέρουμε και δεν το κάνουμε γιατί σκεφτόμαστε πως θα το πάρουν οι άλλοι, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν δεν λέμε την αλήθεια όταν την γνωρίζουμε, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Αν γίνεται μια αδικία την οποία ενώ ίσως θα μπορούσαμε να σταματήσουμε και εμείς εξακολουθούμε να παραμένουμε θεατές, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Μόνο αν τιμάμε όλους τους φορείς μας, εκφράζουμε όσα νιώθουμε με πράξεις και λόγια, δεν καταπιέζουμε την ομορφιά μέσα μας, και δίνουμε σε μας, όλα όσα μας αξίζουν, ναι.

Τότε, έχουμε αρχίσει ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας...

ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΣΚΛΑΒΙΑ Ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

Η ερωτική πράξη είναι το μεγαλύτερο ταμπού της εποχής μας.
Επάνω της, ή εξαιτίας της, στηρίχτηκε η λεγόμενη «ανθρώπινη ηθική».
Αρχικά μέσω της εκκλησίας άφησε να εννοηθεί πως υπάρχει μόνο για τη διαιώνιση του είδους.

Γιατί όμως αν είναι έτσι, να εμπεριέχει την ευχαρίστηση;

Είναι τόσο παράδοξος ο Θεός ώστε να αφήνει από τη μια να έχουμε υπέροχες αισθήσεις για κάτι, κι από την άλλη να το απαγορεύει;
Το κάνει για να μας εμπαίζει;
Ή είναι κάτι «για να μας δοκιμάζει», ώστε να μην το επιλέγουμε;

Κι αν δεν το επιλέγουμε, τι θα του έφερνε από αυτό ικανοποίηση ώστε να το κάνει;
Μήπως δεν είναι τελικά έτσι τα πράγματα;

Μήπως ακριβώς αυτό έπρεπε να γίνει;
Να το ζητάμε και να το ζούμε μεν, αλλά «με ενοχές» ώστε να βασανιζόμαστε;
Γιατί αυτό ισχύει στην κοινωνία μας.

Αλλά επιτρέψτε μου να πω, πως δεν θεωρώ ότι όλο αυτό το τερατούργημα είναι «κατασκεύασμα» του Θεού.

Αυτό που ισχύει είναι η μεγαλύτερη παρανόηση που υπάρχει, δημιουργία του ίδιου του ανθρώπινου μυαλού.

Από ποιους; Αυτό είναι μία άάάάλλη ιστορία…

Ποια είναι όμως η αλήθεια;

Η ερωτική πράξη, και η ένωση δύο ανθρώπων κρύβει τη μεγαλύτερη ένωση σε αυτό το πεδίο, και ότι πιο ιερό υπάρχει.

Μέσω αυτής δίνεται η δυνατότητα της απόλυτης έκφρασης της Αγάπης σε αυτό το πεδίο, με συμμετοχή, και των επτά σωμάτων δύο ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα στην ίδια την πράξη κρύβεται το μυστικό της απελευθέρωσης του ανθρώπου.

Η σύσταση του ανθρώπου περιλαμβάνει επτά σώματα.
Στην επαφή μας με άλλους ανθρώπους, υπάρχει η δυνατότητα σύνδεσης των έξι μόνο σωμάτων μας.
Όλων δηλαδή, εκτός του φυσικού.

Η μόνη δυνατότητα να έχουμε σύνδεση και των επτά σωμάτων μας, είναι με τον άνθρωπο που θα επιλέξουμε ως ερωτικό σύντροφο, και θα ενωθούμε και σωματικά.

Μέσω αυτής της ένωσης, λόγω των δύο διαφορετικών πόλων παράγεται τεράστια δημιουργική ενέργεια.
Αυτό όμως, μόνο όταν υπάρχει βαθιά γνώση των ατόμων για το θέμα.

Ενέργεια τέτοιου είδους, (απείρως πιο χαμηλή βέβαια), παράγεται επίσης και από τους ανθρώπους που αγαπιούνται πολύ, και η πράξη είναι πραγματικά το επιστέγασμα της ένωσης τους, και όχι αυτοσκοπός.

Όμως από τη στιγμή που δεν έχουν γνώση της όλης λειουργίας, δεν φέρνει σαφώς το ίδιο αποτέλεσμα, και ούτε φυσικά και η ενέργεια που παράγεται είναι της ίδιας ποιότητας ή έντασης.

Μέσω επίσης μιας τέτοιας ερωτικής πράξης, υπάρχει η δυνατότητα, ακόμα και της πλήρης ένωσης με το ίδιο το Θεϊκό μας στοιχείο.

Εξάλλου, ο μόνος τρόπος ώστε ο άνθρωπος να ενώσει τα δύο αντίθετα στοιχεία μέσα του, (τα οποία έχουμε όλοι μας,) αρσενικό και θηλυκό, είναι ΜΟΝΟ μέσω της «συνεργασίας - ένωσης» του αντίθετου πόλου του στο φυσικό πεδίο.

Ενός άντρα, αν είναι γυναίκα, και μιας γυναίκας, αν είναι άντρας.

Τι γίνεται όμως:

Στην περίπτωση ασύστολων ερωτικών επαφών, ή όταν η προσοχή είναι μόνο "στην εκτόνωση", υπάρχει μία άλλη κατάσταση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι ολοκληρωμένη:

Τότε, υπάρχει ένωση μόνο των φυσικών σωμάτων, ενώ οι ενέργειες που ανταλλάσσονται, είναι κατώτατες, και ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που αρμόζει στην πραγματική φύση του ανθρώπου...

Τα άνωθεν φυσικά σώματα μιας τέτοιας ένωσης, εξακολουθούν να είναι χώρια…

Γι’ αυτό η σεξουαλική πράξη φέρνει την πλήρη ένωση μόνο όταν υπάρχει η στοργή, το ενδιαφέρον, το μοίρασμα, η απόλαυση, και όχι το ξέσπασμα, και το ξεφόρτωμα, όλων των κατώτερων ενεργειακών συσσωρεύσεων…

Σε τέτοια περίπτωση, δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στο σεξ δύο ανθρώπων, από την πράξη που θα κάνουν και δύο ζώα μεταξύ τους.

Αυτά ναι, καθαρά την ένωση θα την πραγματοποιήσουν μόνο για τη διαιώνιση του είδους, εξαιτίας του ενστίκτου της αναπαραγωγής που είναι τόσο δυνατό μέσα στο ζωικό βασίλειο.

Με την σεξουαλική πράξη μέσω της Αγάπης, υπάρχει η δυνατότητα σε δύο ανθρώπους, να ενωθούν ακόμη και με το Πνεύμα.

Να βιώσουν τις μεγαλύτερες εξτατικές εμπειρίες που είχαν ποτέ στη ζωή τους, και φυσικά, πάντα δίνεται η δυνατότητα αν το επιλέξουν κι αφιερωθούν, να φτάσουν μέχρι και την τελειοποίηση, μέσω της "Ιερής αυτής ένωσης".

Το τελευταίο όμως ειδικά, αποτελεί την ύψιστη ελευθερία των ανθρώπων, και ο κόσμος μας, η κοινωνία, ή η εκκλησία, σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να αφήσει να συμβεί.


Οπότε, αποθαρρύνεται ο άνθρωπος από αυτό, μέχρι που και του το απαγορεύει, του φορτώνει την «αμαρτία», και μπορεί έτσι να κρατιέται φυλακισμένος ο κόσμος σε μια παγίδα που έχει στηθεί  με πολύ μεγάλη δεξιοτεχνία, στην οποίο όλοι μας σαν τα κουτάβια έχουμε πέσει μέσα…

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΣΟΥ

Δεν ευθύνεσαι για τις σκέψεις
που περνάνε απλώς από το μυαλό σου.
Αυτές δηλαδή που συλλαμβάνεις.

Όμως,
είσαι Απόλυτα υπεύθυνος,
γι' αυτές που θα κρατήσεις,
και θα δηλώνουν
την πραγματικότητα που υποστηρίζεις, παράγεις, διαιωνίζεις,
και ισχύει για σένα.

Τις υπόλοιπες;
Άφησε τις,
απλώς να προσπεράσουν...

«ΕΛΛΗΝΕΣ. ΟΙ ΑΛΧΗΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ» ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΛΑΝ ΚΟΕΝ

Ένα μήνυμα εμπιστοσύνης στους Έλληνες από τον Άλαν Κοέν

Το έθνος της Ελλάδας έχει γίνει το επίκεντρο της προσοχής του κόσμου ολόκληρου. Τα μάτια όλων είναι στραμμένα στην κυβέρνηση της Ελλάδας και σ’ εσάς τους Έλληνες, για να δουν πώς θα διαχειριστείτε τις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζετε. Για μία ακόμα φορά, η Ελλάδα βρίσκεται στο προσκήνιο του πεπρωμένου της ανθρωπότητας, χαρτογραφώντας το μονοπάτι που οδηγεί μπροστά. Οι πράξεις σας και η συμπεριφορά σας θα ανοίξουν το δρόμο που θα ακολουθήσουν άλλα έθνη και άλλοι λαοί.

Επειδή συγκαταλέγω τους Έλληνες ανάμεσα στους πιο αγαπημένους αδελφούς και αδελφές μου, θα ήθελα να σας προσφέρω κάποιες προοπτικές που ελπίζω ότι θα σας βοηθήσουν να κινηθείτε με χάρη μέσα από αυτή την κρίση και να βγείτε θριαμβευτές. Μετά από πολλά χρόνια δουλειάς με ανθρώπους και ομάδες που στέκονταν σε κρίσιμα σταυροδρόμια, έχω γίνει ένα είδος ειδικού στη διαχείριση κρίσεων, κυρίως στην πνευματική διάσταση της ζωής.

Για να ξεκινήσετε, επαναπροσδιορίστε την κατάσταση που βρίσκεται μπροστά σας ως θετική ευκαιρία. Όπως σας έχουν πει, η κινεζική λέξη για την “κρίση” προέρχεται από δύο άλλες λέξεις: “κίνδυνος” και “ευκαιρία”. Και ναι, υπάρχει κίνδυνος, και ναι, υπάρχει ευκαιρία. Όσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος, τόσο σπουδαιότερη η ευκαιρία. Αντί να βλέπετε την οικονομική και πολιτική κατάσταση σαν τοίχο, θεωρήστε την ως πόρτα. Όταν ανακαλύψετε την πόρτα και τη διαβείτε, τότε θα περάσετε, στην άλλη πλευρά και θα ζήσετε μια πιο πλούσια ζωή.

Το 2012 και τα αμέσως επόμενα χρόνια είναι χρόνια τεράστιας μεταμόρφωσης / αλλαγής. Πολλά από τα παλιά συστήματα της οικονομίας, της θρησκείας, της εκπαίδευσης, των επιχειρήσεων, της πολιτικής και άλλων θεσμών, που κάποτε θεωρούνταν σταθερά, στερεά και αξιόπιστα, τώρα γκρεμίζονται. Διαλύονται επειδή έχουν γίνει δυσλειτουργικά. Δεν εξυπηρετούν το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν αρχικά και δεν βοηθούν τους ανθρώπους που τα χρειάζονται.


Δεν μιλώ μόνο για την ελληνική οικονομία, αλλά και για την παγκόσμια, έτσι όπως έχει καταλήξει να είναι. Όταν οι άνθρωποι και οι θεσμοί είναι υγιείς και ευθυγραμμισμένοι με την ακεραιότητα, τότε αναπτύσσονται και ευημερούν. Όταν τα συστήματα δεν είναι ευθυγραμμισμένα με την υπηρεσία, η δύναμη της ζωής τα έχει εγκαταλείψει και πρέπει να καταρρεύσουν και να πεθάνουν, για το κοινό καλό.

Εάν δεν αναγνωρίσετε ότι υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για να ζήσετε, θα φοβάστε και θα αντιστέκεστε στα συστήματα που πεθαίνουν. Θα γαντζώνεστε σε αυτά, συνεχίζοντας την προσπάθεια να τα διορθώσετε, και θα αγωνίζεστε να τα κρατήσετε ζωντανά.

Αλλά αν ένα σύστημα δεν βρίσκεται σε αρμονία με την καλοσύνη ή την αποτελεσματικότητα, ή αν έχει χρησιμοποιηθεί με καταχρηστικό τρόπο και έτσι δεν εξυπηρετεί πλέον το μεγαλύτερο καλό της πλειονότητας, τότε το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να καταρρεύσει.
Το κλειδί για να κυριαρχήσετε σε αυτή την κατάρρευση είναι να ανυψώσετε το όραμά σας έτσι ώστε να δείτε έναν καλύτερο τρόπο που μπορεί να αντικαταστήσει αυτό το σύστημα, και στη συνέχεια να επικεντρώσετε όλη σας την προσοχή στο θετικό σημείο όπου πρόκειται να πάτε και όχι στο αρνητικό σημείο από το οποίο προέρχεστε. Μερικές φορές χρειάζεται να αηδιάσουμε εντελώς με τον τρόπο που ζούμε, ώστε να αποκτήσουμε ένα ισχυρό κίνητρο για να βρούμε έναν καλύτερο τρόπο. “Ο πόνος σπρώχνει, ενώ το όραμα έλκει”.

Αυτή τη στιγμή, απαιτούνται βαθιά πίστη και εμπιστοσύνη. Χρειάζεται να εμπιστευθείτε την ευρύτερη εικόνα της ζωής, το βαθύτερο επίπεδο της αλλαγής / μεταμόρφωσης, περισσότερο από το επιφανειακό επίπεδο του “φαίνεσθαι”.

Όλοι οι μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι μας παροτρύνουν να μην ξεγελιόμαστε από τα φαινόμενα, που είναι πάντα παραπλανητικά. Πίσω από τα φαινόμενα, η πραγματικότητα του πνεύματος παραμένει ακλόνητη και σταθερή. Ακόμη και αν τα φαινόμενα δείχνουν έλλειψη, το Σύμπαν έχει αφθονία. Η φύση κινείται πάντα προς τη μεγαλύτερη ευημερία.

Αν μπορέσετε, σε μια εποχή εξωτερικής αλλαγής, ακόμη και χάους, να παραμείνετε πιστοί στην εσώτερη γαλήνη και την εμπιστοσύνη, τότε θα αποκτήσετε βαθιά πνευματική γνώση. Είναι εύκολο να είμαστε χαλαροί και χαρούμενοι όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Αλλά όταν έρχονται δύσκολες εποχές, τότε είναι η στιγμή να αποδείξουμε τους νόμους του Σύμπαντος και να επιτύχουμε αληθινή πνευματική εξέλιξη.

Ως άτομα και ως μέρος της συλλογικής συνείδησης του ελληνικού έθνους και ολόκληρου του κόσμου, έχετε “εγγραφεί” σε αυτή την εμπειρία. Έχουμε ένα “συμβόλαιο ψυχής”, να αντιμετωπίσουμε και να κατακτήσουμε αυτά τα ζητήματα. Σας συγχαίρω για το θάρρος σας να εισέλθετε σε ένα χώρο σκοτεινό για να τον φωτίσετε. Το φως που λάμπει στο σκοτάδι είναι πολύ πιο ισχυρό από το φως που λάμπει ανάμεσα σε άλλα φώτα. Αυτός είναι ο ρόλος σας τούτη την κρίσιμη στιγμή: μείνετε σε επαφή με το εσώτερο φως σας, ανεξάρτητα με το τι λένε ή τι κάνουν οι άλλοι. Τότε γίνεστε κυριολεκτικά το φως του κόσμου.

Και πάλι η Ελλάδα βρίσκεται στο προσκήνιο της παγκόσμιας αλλαγής. Ακριβώς όπως οδηγήσατε κάποτε τον κόσμο στη δημοκρατία, τη γλώσσα, τον πολιτισμό, την αρχιτεκτονική, την τέχνη, τη σωματική ευεξία και τον εορτασμό της ζωής, τώρα καλείστε να γίνετε ο παγκόσμιος ηγέτης στην ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ/ΑΛΛΑΓΗ. 

Παίρνετε μια δύσκολη κατάσταση και τη χρησιμοποιείτε για να αναβαθμίσετε την οικονομία, την κυβέρνηση και το εμπόριο. Δείχνετε στον κόσμο ότι η πραγματική οικονομία φροντίζει όλους όσοι συμβάλλουν σε αυτήν. Λέτε στον κόσμο: “Νοιαζόμαστε για την ποιότητα της ζωής μας. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν αρκετά για όλους. Εμείς δεν θα συμβιβαστούμε με μια διαλυμένη οικονομία. Αξίζουμε το καλύτερο και ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ τον τρόπο να το πετύχουμε”.

Και άλλα έθνη θα ακολουθήσουν την Ελλάδα στο δρόμο από την κατάρρευση στη θεαματική πρόοδο, από το “αφήνω άλλους να αποφασίζουν για τη μοίρα μου” στην αυτοδιάθεση, από το φόβο στην αγάπη. Μην περνάτε ούτε μια στιγμή επικρίνοντας ή κατηγορώντας. Αντί γι’ αυτό, εστιάστε όλη σας την προσοχή και την ενέργεια στην οικοδόμηση του κόσμου στον οποίο θέλετε να ζήσετε, έναν κόσμο πολύ πιο αληθινό και ικανοποιητικό από αυτόν που σας δόθηκε.

Οι προσευχές μου, καθώς και οι προσευχές πολλών εκατομμυρίων στην Αμερική και σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι μαζί σας. Είμαστε εσείς. Πιστεύουμε σε εσάς και αναγνωρίζουμε ότι έχετε τη σοφία και την καρδιά να γίνετε οι αλχημιστές της χιλιετίας, μετατρέποντας το μόλυβδο των κοινότοπων εμπειριών στο χρυσό της πνευματικής αφύπνισης. 

Ακόμη και όταν η κυβέρνησή σας προσπαθεί να βρει τρόπους για να διαχειριστεί το χρυσό του κόσμου, εσείς πρέπει να επιδιώξετε να βρείτε ένα νέο τρόπο να διαχειριστείτε το χρυσό του πνεύματός σας. Η τράπεζα του πνεύματος δεν μπορεί ποτέ να εξαντληθεί ή να χρεοκοπήσει. Ακριβώς εδώ που βρίσκεστε, ΕΙΣΤΕ πάρα πολύ πλούσιοι. ΤΩΡΑ είναι η ώρα να κάνετε ανάληψη από τον εσωτερικό σας τραπεζικό λογαριασμό και να κάνετε την Ελλάδα, για άλλη μια φορά, το πλουσιότερο έθνος στη Γη.
Η αγάπη, οι προσευχές και οι ευλογίες μου είναι μαζί σας.

Άλαν Κοέν__

«Κάτι βλέπει λοιπόν ο Άλαν Κοέν στην Ελλάδα 
και στους Έλληνες. 
Μένει μόνο, να το δούμε κι εμείς, 
ώστε να το πιστέψουμε, 
να το κάνουμε πράξη, 
κι επιτέλους να αλλάξουν τα πράγματα για όλους μας»

ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!

Λίγα λόγια για τον Άλαν Κοέν:
Ο Άλαν Κοέν είναι από τους πιο δημοφιλείς και εμψυχωτικούς ομιλητές-συγγραφείς της Αμερικής. 
Είναι ψυχολόγος με Μάστερ στην εκπαίδευση στις ανθρώπινες σχέσεις. 

Τα βιβλία, οι κασέτες και τα μεταμορφωτικά του σεμινάρια έχουν αγγίξει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων που βρήκαν το θάρρος να πιστέψουν στον εαυτό τους και να ακολουθήσουν τα όνειρά τους