-Πρώτα, θίγεσαι για κάτι που
σου προσάπτουν, επειδή ενώ το έχεις, αρνείσαι να το παραδεχτείς.
Το στοίχημα είναι να στραφείς
στον εαυτό σου, και να δεις, ότι η ρίζα της όποιας αντεπίθεσης σου, ή της
προσβολής, αφορά όντως ότι έχεις το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, και έχουν
δίκιο οι άλλοι που το αναγνωρίζουν σε σένα. Επειδή όμως δεν σου αρέσει που
υπάρχει μέσα σου, και λόγω του ότι δεν μπορείς να πολεμήσεις με αυτό, πολεμάς
με όποιον σε κατηγορήσει πως το’ χεις.
-Κατανοώντας τα παραπάνω, πας
αυτόματα στο επόμενο στάδιο:
Είσαι πια στην αποδοχή του ότι
το έχεις, οπότε αν κάποιος σε κατηγορήσει γι’ αυτό, κι εξακολουθείς να νιώθεις
άσχημα, σημαίνει πως ακόμα το βλέπει σε σένα, άρα έχεις δρόμο στο να το
ξεπεράσεις, όμως με αυτή σου τη στάση, δεν σου βγαίνει πια να του αντεπιτεθείς.
Απλά αναγνώρισε κάτι σε σένα, που το ξέρεις ήδη. Φυσικά για να σε κατηγορεί γι’
αυτό, πρώτα το έχει ο ίδιος, αλλά αυτό αφορά τη δική του αυτογνωσία, και όχι τη
δική σου.
-Αποδεχόμενος το χαρακτηριστικό
αυτό, φτάνεις στο τρίτο πια στάδιο, αυτό του να το αγκαλιάσεις, και να το
κατανοήσεις πλήρως, ώστε γινόμενο κτήμα σου, να είσαι σε θέση, να αποφασίσεις,
πως αφού είναι κάτι που δεν θέλεις να
βγαίνει σε σένα, (χωρίς εσένα, δηλαδή τη δική σου συνηγορία), το παρατηρείς
ποια, και κοιτάς να σε ποιες περιπτώσεις σου βγαίνει, ώστε να καταφέρεις να το
τιθασεύσεις, και κάποια στιγμή, με την επανάληψη, να πάψει να υπάρχει μέσα σου.
(Με την έννοια πως η διαδικασία της αποδοχής το έχει μεταμορφώσει). Οπότε
γνωρίζεις, πως είναι κάτι που ναι μεν έχεις, μα πια δεν λειτουργεί σε σένα.
Σε αυτή τη φάση, αν βρεθεί
κάποιος που πάλι σε κατηγορήσει γι’ αυτό, ίσως για μια ακόμα φορά, αυτήν όμως
εκ νέου, σε «ενοχλήσει» ξανά, χωρίς να κατανοείς, το γιατί υπάρχει αυτή η
ενόχληση αφού το έχεις νικήσει.
Τίθεσαι σε αυτό το στάδιο τώρα,
να αντιληφθείς, να κατανοήσεις και να αποδεχτείς κάτι άλλο:
Πως αφού δεν το έχεις, (και
είσαι σίγουρος γιατί το νίκησες), απλά, επειδή ο άλλος το έχει έντονο μέσα του,
δεν είναι σε θέση, να δει ο ίδιος, τι πραγματικά είσαι εσύ, αλλά βλέπει σε σένα
μόνο τον καθρέφτη του. (Αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους, που ενώ συναντούν κάποιον
πολύ προχωρημένο στο Δρόμο, του προσάπτουν πχ, εγωισμό, μη ειλικρίνεια και μη
καθαρότητα, ή ότι κάτι θέλει να τους πάρει…... Είναι δικά τους όμως
χαρακτηριστικά).
Αποδεχόμενος πως ο άλλος δεν
είναι σε θέση να καταλάβει πραγματικά τι είσαι, γιατί όλοι οι άνθρωποι δεν
μπορούν να δουν τα έργα σου, αυτόματα σου φεύγει και η ενόχληση που
αισθάνθηκες.
Στη ουσία όμως, πρώτα έχεις
αποδεχτεί, ότι εσύ δεν είσαι σε θέση να τους κατανοήσεις όλους, και κατόπιν ότι
δεν μπορούν όλοι να «δουν» πραγματικά, και να κατανοήσουν τι είσαι ο ίδιος.
Έχεις αποκτήσει ειρήνη μέσα
σου. Μπορείς πια να δεις αυτόματα, το κάθε επίπεδο του άλλου όταν κρίνει,
(ακριβώς γιατί στο παρελθόν πέρασες ο ίδιος μέσα από αυτές τις λειτουργίες),
και είσαι τώρα σε θέση, να αποφασίσεις, το ποια θα είναι η στάση σου απέναντι
τους, μια και ο ίδιος το έχεις ξεκάθαρα μέσα σου.
-Το αν θα θελήσεις να
παραμείνουν στη ζωή σου ή όχι.
Φεύγεις, εφόσον παραμένοντας
αμετακίνητοι δείχνουν, ότι δεν έχουν καμία διάθεση να δουν τον εαυτό τους,
οπότε εν τέλει, ούτε τη δική σου θέση.
Ή μένεις, χωρίς να ενδίδεις στο
παιχνίδι τους παραμένοντας στη θέση σου, κι αν καταλάβουν κατάλαβαν, αν όχι,
δεν «μπορούν» να καταλάβουν. (Πάλι η ίδια αποδοχή χρειάζεται από σένα εδώ. Πως
δεν μπορούν όλοι τελικά να καταλάβουν τα όσα μοιράζεσαι, και πως άλλη η
συνειδησιακή τους θέση, άλλος ο τρόπος που χρειάζονται, ή, άλλος τελικά ο
δρόμος τους σε σχέση με τον δικό σου).
Ή, πάλι μένεις, και παίζεις το
παιχνίδι τους, απευθυνόμενος σε αυτό που
είναι μέσα τους, και όχι σε αυτό που βγαίνει προς τα έξω με το κατηγορώ τους.
Αυτό το κάνεις αν αντιληφθείς πως υπάρχει μέσα τους μια σπίθα η οποία τους
ωθεί, ώστε κάποια στιγμή να στραφούν να δουν τι κάνουν, και οπότε θέλεις να
είσαι κοντά τους όταν αυτό συμβεί.
-Το αν θα καταναλώσεις χρόνο και
ενέργεια να τους εξηγήσεις ώστε να καταλάβουν όλη αυτή τη λειτουργία που
περιγράφηκε από την αρχή, για να καταφέρουν κάποτε να ελευθερωθούν οι ίδιοι.
Χρόνο τόσο, που να μην σε
απομακρύνει από τη δική σου Ατομική πορεία.
-Το να τους ξεμπροστιάσεις, ή
να τους βρίσεις, ή να τους κατηγορείς φυσικά δεν παίζει, γιατί αν έχεις
αντιληφθεί όλη την επεξήγηση στην αρχή του κειμένου για τις περιπτώσεις που
θίγεσαι, θα αισθάνεσαι ντροπή να φερθείς κατά τέτοιο τρόπο. Άσε που αποδεικνύεις
πως από αυτογνωσία, είσαι στο μηδέν.
