ΣΤΟΧΟΣ, Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΣΟΥ

Υπάρχει η ικανότητα, (ως δυνατότητα όμως μόνο) στον κάθε άνθρωπο, να μπορέσει να δώσει εκκίνηση λειτουργίας σε έναν εσωτερικό μηχανισμό παραγωγής, πολλαπλασιασμού, και εκμετάλλευσης της ενέργειας του, με τον οποίο, θα μπορεί να είναι σε θέση, «να χρησιμοποιεί», οποιοδήποτε ερέθισμα από το οποιοδήποτε περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται, για την εσωτερική του πρόοδο. Αυτό κατ’ αρχήν, θα τον βοηθήσει στο να γίνει αυτάρκης, ανεξάρτητος, αυτοδύναμος και αυτόνομος.

Μπορεί φυσικά να γίνει με πολλούς τρόπους. Ανάλογο του παρελθόντος του καθενός, του τι έχει επιλέξει να βιώσει, τι του χρειάζεται αρχικά να δουλέψει, και φυσικά, από το ποιες είναι οι αντιστάσεις της προσωπικότητας του που τον εμποδίζουν, ή ακόμα και τον αποτρέπουν από το να γίνει.

Σίγουρα πάντως ο καθένας στο δρόμο του, κάποια στιγμή θα χρειαστεί κάποιον ως πρότυπο, ή ως καθοδηγητή, ώστε να «ξυπνήσει» μέσα του την πραγματική διάσταση του εαυτού του, που κανείς ποτέ δεν του μίλησε γι’ αυτή, στο περιβάλλον που γεννήθηκε, μεγάλωσε, και έφτασε να είναι αυτός που είναι σήμερα.

Όλη όμως τη δουλειά από εκεί και πέρα, είναι απαραίτητο να την κάνει ο ίδιος.

Ότι «του δώσει» ο «καθοδηγητής», (που θα εξαρτηθεί φυσικά και από το πόσο ο ίδιος θα εκμεταλλευτεί «ότι πάρει»), θα αφορά, μέχρι την ανάπτυξη αυτού του μηχανισμού.

Από τη στιγμή που ο μηχανισμός μπει σε λειτουργία, ο άνθρωπος, δεν έχει ανάγκη, (με την έννοια της εξάρτησης, ή της προσκόλλησης,) από κανέναν άνθρωπο, εξωτερική σχολή, ή ιδέα.

Τότε, είναι η στιγμή της ανεξαρτητοποίησης του. Κι αν δεν το κάνει, θα έρθουν έτσι τα πράγματα, που θα «φάει» το μεγαλύτερο χαστούκι της ζωή του. Κι αυτό, γιατί είναι απαιτητό να σταθεί μόνος του.
Να δοκιμαστεί, να μάθει να ακούει την εσωτερική του φωνή, και να μεγαλώσει μέσα του, μέχρι που να ενηλικιωθεί.

 Αν δεν σταθεί μόνος του εμπιστευόμενος τον εαυτό του, θα εξακολουθεί να δίνει τη δύναμη του εκεί, (έξω απ’ τον εαυτό του), σε αυτόν, ή αυτούς, που θα του λένε τι να κάνει, και τι είναι σωστό για τον ίδιο.

Έτσι όμως, θα χάνεται από την πορεία του η δυνατότητα της ανάπτυξης της διάκρισης του, της δυνάμωσης του, και κατ’ επέκταση της ανεξαρτησίας του. Και φυσικά, κατ’ ουσίαν, δεν θα διαφέρει από τους αδαής ανθρώπους, που εξακολουθούν να κοιμούνται...

Απαραίτητο είναι να τον αναλάβει ο Εαυτός Του. Επειδή όμως δεν το αναγνωρίζει, περνά από "το τέστ", του να "παραδοθεί" σε κάτι άλλο, (πχ μία ομάδα, έναν άνθρωπο, μία ιδέα), κι αυτό, μόνο για να δει και να αντιμετωπίσει όλα τα εμπόδια που τον αποτρέπουν από την ένωση με τον ίδιο.

Γιατί ο ΜΟΝΟΣ σκοπός, είναι να παραδοθεί στον Εαυτό του, και στον εσωτερικό όμιλο, στον οποίο ανήκει.

Όλα τα υπόλοιπα, είναι μόνο η οδός για εκεί...