Κατά
καιρούς, αισθανόμαστε κάποια βιώματα. Συνειδητοποιήσεις δηλαδή κατανόησης, που
μας δίνουν, πολύ βαθύτερη οπτική, και αισθαντικότερη ζωντανή Παρουσία αυτού που
Πραγματικά Είμαστε (που καμία σχέση δεν έχει με ότι νομίζουμε και μας έμαθαν να
είμαστε, που φέρνει βεβαίως τη συνήθης εξωτερική τοποθέτηση που έχουμε για τα
πράγματα).
Το
πρώτο, (ως το βίωμα,) διαχέεται από μέσα προς τα έξω, ή αν θέλετε από ψηλά προς
τα χαμηλά ενώ το δεύτερο, (η συνήθης λειτουργία του να «βλέπουμε»,) ξεκινά από
έξω, (από χαμηλά), και παραμένει ως έχει, δίχως την παραμικρή πορεία, ή έστω
«άγγιξη» της μέσα μας Πραγματικότητας (ή του επάνω) (που είναι πέραν των πέντε
αισθήσεων).
Έτσι
αντιλαμβανόμαστε, πως μόνο η ανοδική προσέγγιση εξελίσσει τη Συνείδηση μας. Η
εξωτερική, ακριβώς επειδή παραμένει εντός του παρόντα (περιορισμένου) πεδίου, το
μόνο που κάνει, είναι να ανακυκλώνει μονάχα και συνεχώς τον εαυτό της. (Με τα
ίδια, και τα ίδια, και τα ίδια σε κύκλους ανά διαστήματα που επαναλαμβάνονται).
Μα με δίχως κάτι νέο, καινούριο, άγνωστο κατά τα άλλα, το οποίο θα μπορούσε να
τη θρέψει, σαφώς ούτε μεγαλώνει (διευρύνεται), ούτε βέβαια και εξελίσσεται.
Διότι
η ουσιαστικότερη μας τροφή, έρχεται μόνο από πάνω (ή από μέσα). Αυτή είναι που κατόπιν
εμποτίζει, (ή θα έπρεπε κανονικά να εμποτίζει), όλες τις χαμηλότερες εκφάνσεις
(εμφανίσεις) μας. Το Νου, το συναίσθημα, και φυσικά τη σωματική μας ύλη.
Η
υλική τροφή λοιπόν τελικά, θρέφει, μόνο την ύλη του σάρκινου σώματος μας ώστε
να μπορεί να συντηρείται, και απλά να παραμένει στη ζωή. Τίποτα βαθύτερο. Γι’
αυτό και οι άρρωστοι άνθρωποι, με την αλλαγή μόνο της διατροφής τους, (όταν δεν
μεταμορφώνεται ταυτόχρονα με την αλλαγή αυτή και όλη η εσωτερική τους φυχοσύνθεση και ο
τρόπος που βλέπουν τα πράγματα), δεν γιατρεύονται, αλλά χειρότερα, παίρνουν και
κάποιες, όχι λίγες φορές την κατιούσα… (Ανάλογα βέβαια και με το πρόγραμμα της
Ψυχής τους.)
Για
να μην αναφερθούμε και πάλι εδώ στο γεγονός, ότι ακόμα και αυτή, (η εξωτερική
διατροφής μας) γενικότερα, και στα υποτίθεται υγιή άτομα, (ακόμα υγιή), δεν
έχει και την καλύτερη ποιότητα ώστε το σώμα να καθίσταται «ανάλαφρο» και αγνό,
για να μπορεί να δέχεται ανώτερες δονήσεις…
