Η ζωή είναι μία βόλτα.
Δεν αφορά νίκες ή κατάληξη.
Οι στόχοι, μπαίνουν για το βίωμα της διαδρομής.
Γι΄ αυτό & είναι το σοβαρότερο πράγμα στη ζωή η στιγμή του τώρα.
Όλη μας η ζωή είναι ένα παζλ.
Κάθε φορά που ψάχνουμε συγκεκριμένα κομμάτια,
είμαστε στην αναζήτηση του κάθε μοναδικού κομματιού
που εκείνη τη στιγμή θα ταιριάξει τέλεια με όλα τα υπόλοιπα.
Το να συμπληρώσουμε όλο το παζλ, είναι το τέλος της ζωή μας,
με όλη την εμπειρία που θα έχουμε αποκομίσει,
που θα μας έχει πάει συνειδησιακά,
πολύ πιο πέρα από εκεί που ξεκινήσαμε τη βόλτα μας.
Η στιγμή της κάθε ανακάλυψης όμως,
είναι - πρέπει να είναι- μια στιγμή έκστασης.
Τότε εμπειριονόμαστε τα πράγματα στο έπακρο.
Στην ουσία, ανακαλύπτουμε τον πλούτο του Εαυτού μας,
ως καθρέφτισμα του στα πάντα γύρω μας....
Και η αγάπη; Η αγάπη, είναι η κόλα.
Η σύνδεση του εαυτού μας με τη ροή αυτής της ενέργειας,
που μας συνδέει ανά πάσα στιγμή,
με την ευχαρίστηση της ίδιας της δημιουργίας
μέσα από την τελειότητας της ως σύνολο...
Γιατί η ζωή μας είναι μία δημιουργία.
Η δημιουργία τελικά του ίδιου του εαυτού μας,
ως αυτό που πραγματικά είμαστε...
Που τον διαπιστώνουμε, μέσα από ότι ζούμε.
Τι παζλ λοιπόν θέλουμε να δούμε στο τέλος;
Ένα υπέροχο τοπίο με χιλιάδες λαμπερά χρώματα, με κάθε κομμάτι στη θέση του,
ή ένα γκρίζο καταθλιπτικό & αποκρουστικό δημιούργημα,
που τα κομμάτια του θα’ ναι μουντά, κακοσχηματισμένα, & μέσα στη φθορά;
Το κάθε τώρα, είναι αυτό που θα μπορέσει να μας κάνει ευτυχείς. Και μόνο!
Και τι είναι το κάθε τώρα;
Η καρδιά & δίχως τα πρέπει ή τους άχρηστους προγραμματισμούς της λογική μας.
Γιατί το μυαλό, είναι εδώ για να μας πληροφορεί για τα πρακτικά ζητήματα.
Όχι για να μας πει πως θα ζήσουμε...
Η καρδιά βιώνει & πρέπει να γυρίζει το λαιμό,
για το που πρέπει να κοιτάμε...
Όχι να χαζεύουμε όπου να' ναι,
& να κλείνουμε την ωραιότητα της
αγάπης σε κουτάκια & προγραμματισμούς,
που μας κρατούν δέσμιους σε κελιά φυλακής....
🙏
ηη
