Από τα πιο ευρέως γνωστά ρητά
παγκοσμίως, είναι το:
«ΓΝΩΘΙ
Σ’ΑΥΤΟΝ».
Με "ελαφρά την
καρδία", το ερμηνεύουμε ως: "Γνώρισε τον εαυτό σου", και
νομίζουμε πως καταλάβαμε...
Η αλήθεια των λόγων του όμως, δεν
είναι κάτι τόσο επιφανειακό.
Κρύβει, το να γνωρίσουμε τον
Εσώτερο εαυτό μας, και όχι την προσωπικότητα που θεωρούμε οι περισσότεροι, η
οποία έχει αναπτυχθεί από την διαπαιδαγώγηση μας όλα αυτά τα χρόνια.
Γι’ αυτό και είναι δύσκολη η
ερμηνεία των Αρχαίων. Γιατί τα κείμενα αυτά, είναι πολύ πιο πέρα από οτιδήποτε
έχει βρεθεί σε κείμενα ανά την αρχαιότητα.
Μόνο που τα νοήματα είναι
υποκρυπτόμενα.
Αυτοί που θα τα ερμηνεύσουν,
και θα τα κατανοήσουν, είναι και αυτοί που τους αξίζει, γιατί μια και τα
κατάφεραν, σημαίνει πως ήδη είναι ανεπτυγμένη η διανόηση τους, ή αναπτύσσεται
σταδιακά με τη μελέτη αυτών των κειμένων.
Αυτός είναι βασικά και ο
ουσιαστικός λόγος που κατεγράφησαν. Για να είναι ένα εργαλείο «ανάπτυξης» όλων
αυτών που θα τα μελετήσουν.
Η ερμηνεία και κατανόηση τους
εξάλλου, αποτελεί από μόνη της έπαθλο και επίτευγμα μαζί για τον μελετητή.
Δεν διαψεύδονται, ούτε
κρίνονται όλες οι γνώσεις και τα επιστημονικά πιστεύω των ανθρώπων, από
κάποιους που αντιλαμβάνονται αυτές τις βαθύτερες Αλήθειες.
Απλά καταθέτουν τις Αλήθειες
τους, και αυτό φέρνει συγκρούσεις με την επιστημονική κοινότητα.
Αυτές οι Αλήθειες αφορούν μια
ζωή Αυτογνωσίας με βιωματικές καθαρά εμπειρίες, που δεν έχουν να κάνουν με κάτι
που λέει κάποιος άλλος, ο οποιοσδήποτε έξω από τον ίδιο τους τον εαυτό.
Υπάρχουν άνθρωποι που
εξελίχθηκαν στους αιώνες, γνώρισαν τον Εσωτερικό εαυτό τους, ανέπτυξαν και
γνώρισαν συνειδησιακές καταστάσεις Ανώτερων επιπέδων. Όχι Ανώτερων σε αξία,
αλλά σε αντιληπτικότητα και βίωμα.
Υπάρχει μια κατάσταση ζωής την
οποία αυτοί οι άνθρωποι, έχουν σε όλες τις πράξεις της ζωής τους, και όχι μόνο
όταν ανοίγουν ένα βιβλίο να διαβάσουν για κάτι συγκεκριμένο.
Τέτοιοι άνθρωποι έχουν άπειρη
γαλήνη μέσα τους, και λόγω αυτών που βιώνουν, νοιώθουν υπέροχα με τη ζωή τους,
τον εαυτό τους, και τους κάνει πραγματικά ευτυχής το να δίνουν.
Λάμπουν ως προσωπικότητες.
Έλκουν γύρω τους ανθρώπους,
χωρίς κάποιον προφανή λόγο.
Ακόμα, εντύπωση προκαλεί η
στάση με την οποία αντιμετωπίζουν τα πράγματα στην καθημερινή ζωή:
Δεν αγχώνονται, δεν
πανικοβάλλονται, τους χαρακτηρίζει σταθερότητα στις απόψεις τους, σιγουριά πως
όλα πάνε ήδη καλά, αποπνέουν ηρεμία, και φαίνεται πως γνωρίζουν τι θέλουν.
Δεν επηρεάζονται από «τα μέσα»,
ούτε από τους γύρω τους.
Έχουν δική τους κοσμοθεωρία.
Με λίγα λόγια, ξέρουν τι θέλουν
ανά πάσα στιγμή……
Και φυσικά, φαίνονται
ευχαριστημένοι από τη ζωή τους, αποπνέοντας ένα κάποιο μυστήριο……
Βρίσκονται ανάμεσα μας…
Ποτέ όμως δεν θα τα τους δούμε
στα κανάλια, ούτε σε θέσεις εξουσίας.
Δεν αναζητούν την αναγνώριση,
και μια που η κατάσταση συνείδησης της ανθρώπινης κοινωνίας είναι πολύ πίσω
ακόμα διανοητικά, δεν θα τους δείτε σε καμία καίρια θέση. Κοινωνική, εκπαιδευτική,
πολιτική. Όχι ακόμα…
Αυτό, θα γίνει κάποια στιγμή
πολύ αργότερα…
Οι άνθρωποι δεν είναι ακόμα έτοιμοι
για το άλμα στην Αλήθεια…
Η συσσώρευση γνώσης, και η
επιστημονική κατάρτιση είναι λοιπόν άλλο, και άλλο η Εσωτερική εξέλιξη.
Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Η επιστήμη, βασίζεται σε
παγιωμένους κανόνες, βάση των οποίων υπάρχουν σταθερές, και επαληθεύονται
πειραματικά στην ύλη. Υπάρχουν δεδομένα, και φυσικά όρια.
Στο εσωτερικό κομμάτι, δεν
υπάρχουν στάνταρντ σταθμά ή δεδομένα.
Πρόκειται για καταστάσεις
αντιλήψεις μη μετρήσιμες από κάποιο εργαστήριο που ψάχνει εξωτερικές
αποδείξεις.
Κάθε τι είναι καινούριο, και
κάθε τι, φέρνει νέα δεδομένα, μόνο αν το άτομο όμως λειτουργεί πέραν των ορίων
του. Διότι πέρα από τα όρια βιώνεται κάθε φορά το κάθε τι νέο.
Γι' αυτό όμως τελικά έχει
ειπωθεί πως η επιστήμη, επιβεβαιώνει τη μεταφυσική.
Η εσωτερική εξέλιξη, ανάπτυξη,
είναι η ανάπτυξη του Πνεύματος. Που το Πνεύμα, δεν αφορά σε καμία περίπτωση την
λογική, συγκεκριμένη σκέψη. Αφορά την Νόηση, και την αφηρημένη θεώρηση των
πραγμάτων.
Το Πνεύμα, αν μπορούσαμε να του
δώσουμε κάποια ερμηνεία, (που και πάλι θα είναι ελλιπέστατη), αφορά την σκέψη
του Θεού.
Άρα: Πνευματική ανάπτυξη είναι
η συνειδησιακή μας προσέγγιση στην κατανόηση του τι υπάρχει στον υλικό χώρο, μα
και σε άλλους, (ας το πούμε) χώρους, ποιοι είμαστε και ποια η θέση μας εδώ,
ποιος ο σκοπός μας, ο γενικός ως ανθρωπότητα, μα και ο Ατομικός του καθένα, που
θα φτάσουμε, τι φορείς μας αποτελούν, ποια η λειτουργία του μικρόκοσμου μα και
του μακρόκοσμου και πως αναγνωρίζονται μέσα μας, και χίλια δυο άλλα, έχοντας
και βιώνοντας το γεγονός ως πραγματικότητα, ότι είμαστε οι ίδιοι ένα αυτούσιο
κομμάτι του ίδιου του Θεού.
