Oι
Έλληνες, δεν «έκυπτον»,
ούτε
και όταν προσευχόταν.
Είναι
γνωστό ότι επικαλούνται
τους
επουράνιους θεούς
δι'
απλής ανατάσεως των χεριών, «άρσεως»,
εξ ου
αρα = προσευχή,
αράομαι
= προσεύχομαι.
«Η
προσκύνησις ανθρώπου από άνθρωπο, αντιμετωπίζετο και ώς μεγάλη βλακεία
και
αφέλεια».
Γράφει
ο Φιλόστρατος, στον βίο Απολλωνίου του Τυανέως Κέφ. XXVII
Και
φυσικά οι Έλληνες ήταν φίλοι,
και όχι
δούλοι των Θεών τους.
«Ω φίλε
ΠΑΝ, και σεις άλλοι Θεοί....»
έλεγε ο
Σωκράτης.
