Ποια η διαφορά ανάμεσα στο «καταλαβαίνω» κάτι, & στο «βιώνω»
κάτι;;
Το βίωμα σε αλλάζει. Το «καταλαβαίνω», είναι απλή
πληροφορία. & οι πληροφορίες είναι αυτές που μας βασανίζουν γιατί μας αποτρέπουν
από το βίωμα του εαυτού μας, οπότε βιώνουμε εξωτερικά τον κόσμο μοναχά δηλαδή
με πόνο, απογοήτευση, εγκατάλειψη, απελπισία, μη ελπίδα πουθενά & από
πουθενά…. Το εσωτερικό βίωμα;
Αν καταφέρει ο άνθρωπος να βιώνει τον εαυτό του αυτός θα
είναι & ο κατευθυντής του οπότε «δεν θα πιστεύει» τα εξωτερικά γιατί δεν θα
έχουν τόση δύναμη πλέον επάνω του & μέσα του.
Το τι είναι βίωμα για να το περιγράψεις, αποτελεί μέρος των
πραγμάτων που πρώτα αυτό το ίδιο πρέπει να το βιώσεις για να μπορείς να
μιλήσεις γι’ αυτό αλλά & πάλι με «δείκτες» γιατί το βίωμα είναι ατομικό,
προσωπικό, & δεν μεταφέρεται ποτέ αυτούσιο. & αν το βιώσεις, αν εμβαθύνεις
μέσα του να το «νιώσεις», τότε σε αλλάζει… Το βίωμα, έχει αποκαλύψεις για σένα…
Πόσο ανόητος είσαι να στεναχωριέσαι πχ για τα μέλλοντα εξωτερικά πράγματα όταν
δεν απειλείσαι στην ουσία από κανέναν παρά μονάχα από τα φάντασμα των φοβιών
σου, & ο καθένας μας… Το βίωμα, βάζει λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους &
παρακάμπτει όλα τα ψεύτικα σενάρια & τις διαστρεβλώσεις.
Το βίωμα, είναι η μικρή αυτή φωνούλα «που Είσαι» πραγματικά…
Η άηχη φωνή σου…
Αν όμως ζεις μόνο στα εξωτερικά φαινόμενα της ζωής, στον
κόσμο, & είναι μόνιμα η προσοχή σου σε αυτόν χωρίς να εμβαθύνεις να «νιώσεις»
τότε το βίωμα σου δεν θα σου αποκαλύπτει εσώτερες αλήθειες αλλά την έξωθεν
δυστυχία που αποτελείται από πόνο γιατί θα συνοδεύεται από παρανοήσεις μόνο
ερμηνείας ενός κόσμου που τα πάντα μέσα του είναι ψέματα, & που
συντηρούνται με ψέματα, όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα… Στις σχέσεις; Στην
οικογένεια; Στην πολιτική; Την οικονομία; Τις αξίες; Δεν θα΄ χει άλλα δεδομένα το
βίωμα σου αν δεν βάζεις ως παράγοντα το τι αισθάνεσαι για το κάθε τι & τι
σου κάνει…. Το να σου κάνει καλό κάτι, όχι μονάχα για να προστατεύεσαι αλλά για
να «περνάς» καλά, να σε γεμίζει, να σε διασκεδάσει ή απλά να σου αρέσει. Αυτό
είναι ο δείκτης για να’ μαστε συμβατοί με το «μέσα μας». Να ακολουθούμε πιστά
την καθοδήγηση που μας οδηγεί στην ευτυχία, & όχι σε ταλαιπωρίες. Να
ξέρουμε πως οι ταλαιπωρίες, είναι μία διαδρομή προς ένα σκοπό, & όχι ένας μόνιμος
τρόπος ζωής.
Βίωμα είναι το να σε αποτρέπει το μέσα σου από το να κάνεις
κάτι & παρ’ όλα αυτά εσύ να μην του δίνεις σημασία & να επιμένεις
επειδή πχ «πρέπει», επειδή αυτό περιμένουν οι άλλοι από σένα, (νομίζεις), ή
επειδή έτσι το κάνουν όλοι σήμερα, ή επειδή έτσι συνηθίζει να γίνεται πάππου προς
πάππου…. «Εσύ» τι θέλεις είναι το ζητούμενο…
Βίωμα είναι αλλιώς η συνειδητοποίηση των πραγμάτων! &
για να μπορέσει να υπάρξει στη ζωή σου, για να μπορέσεις να ζεις με αυτό, θα
πρέπει να μάθεις να το προκαλείς ο ίδιος! Ειδάλλως, βιώνεις μοναχά ότι έρχεται «θαρρείς
από μόνο του», (σπάνια χαρούμενο ή θετικό ή μονάχα για μια στιγμή) το οποίο
είναι αποτέλεσμα από βαθιές καταστάσεις που προηγήθηκαν στις οποίες καθώς
διεξάγονταν όμως ο ίδιος ήσουν απών, οπότε τώρα λαμβάνεις απλά τα αποτελέσματα τους
με τη μορφή θεωρείς γεγονότων που σε πονούν…. Ανασφάλεια, φόβος, εξάρτηση,
αδυναμία…
Να κοιτάς μέσα σου για το οτιδήποτε! Αυτό είναι το θέμα! Όχι
μέσα σου στις σκέψεις σου όμως & στις φοβίες σου, (γιατί αυτό συνηθίζουμε
να κάνουμε οι άνθρωποι) αλλά πιο βαθιά από αυτές τις καταγραφές που σε
εμποδίζουν από αυτό το πιο βαθιά. Αυτό σημαίνει, πως τίθεσαι να τις παρακάμπτεις.
Τίθεσαι, να μάθεις να τις προσπερνάς κι αυτό γίνεται μόνο με το να ανακαλύψεις &
να συνειδητοποιήσεις «που» κάνεις λάθος «στον τρόπο» που βλέπεις….
Γι’ αυτό & οι διδαχές των Δασκάλων στους αιώνες. Να
δούμε τι κάνουμε! Να δούμε «τα κακώς κείμενα μας». Γιατί κάνοντας πράξη στη ζωή
μας τις παραινέσεις τους πειραματιζόμενοι στην καθημερινότητα μας σε κάθε μας στάση
& κατάσταση μόνο τότε έχουμε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε (να
βιώσουμε) παίρνοντας τις απαντήσεις που θέλει το μυαλό μας πως όλες πέφτουν στο
κενό & πως δεν μας κάνουν καλό, πόσο μάλλον να μας οδηγήσουν ποτέ στην
ευτυχία όσους αιώνες κι αν επιμείνουμε... Αυτή η συνειδητοποίηση, το βίωμα, (της
ολικής λάθος οπτικής μας) μας κάνει κανονικά να αρχίζουμε σιγά σιγά να
αλλάζουμε πράγματα σε μας συνειδητά. Αρκεί, να μην διαβάζουμε ή ακούμε μονάχα
τα «περί αυτογνωσίας», αλλά να κάνουμε πράξεις, ενεργοποιώντας με επιμονή την
εσώτερη μας θέληση….
«Ποτέ μην ξεχνάς ποιος είσαι», θυμάμαι ήταν ένα από τα τιπς
που η ίδια χρησιμοποίησα στα πρώτα μου βήματα. Είναι αυτό που ίσως έχετε
διαβάσει: το να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας. Κάπου αλλού το έχω συναντήσει με το να
το παραλληλίζουν με μια στάμνα που βρίσκεται μόνιμα πάνω από το κεφάλι μας την
οποία & δεν πρέπει να αγνοούμε γιατί θα πέσει & θα γίνει χίλια κομμάτια…
Η ενθύμηση… Η ενθύμηση, παίζει το βασικότερο ρόλο. Ότι βρισκόμαστε εδώ για
εργασία. Μόνιμη εργασία σε 24ωρη βάση. Βρισκόμαστε εδώ για να μάθουμε, να
εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας, τους φορείς μας. Σκέψη, σώμα, & συναίσθημα. Που
αυτά ενώ δεν είμαστε & είναι προς χρησιμοποίηση κανείς ποτέ δεν μας το’ πε,
& φτάσαν στο σήμερα μας το καθένα από αυτά τα τρία να κάνει ότι του’ ρθει
με εμάς, να μην είμαστε πουθενά… Απλά μια να μας τρέχει το συναίσθημα από εδώ,
η σκέψη να αντιδρά με άλλα, με το σώμα να απαιτεί τα δικά του με τις ορμόνες
του…
Να μάθουμε πως ανά πάσα ώρα & στιγμή χρειάζεται να
είμαστε συνειδητοί εργαζόμενοι με μας, παίρνοντας την προσοχή από έξω… Γιατί
μόνο συνειδητοποιώντας τις λάθος λειτουργίες των κατώτερων φορέων μας μπορούμε
να αναγνωρίσουμε τις βαθιές μας τάσεις που ενώ μας ωθούν τις αγνοούμε, ακριβώς
επειδή δεν είμαστε «παρόντες» στη ζωή, & μόνο τότε μπορούμε & τους τρεις
φορείς μας να τους κατευθύνουμε προς μία κατεύθυνση συνεργαζόμενους: Να
σκεφτόμαστε γι’ αυτό που μας ωθεί το «είναι» μας, να αισθανόμαστε τα καλύτερα, &
να πειθαρχούμε το σώμα μας να πράξει προς την αυτή κατεύθυνση. Εμείς τώρα τι
κάνουμε; «Αφήνουμε» απλώς, τα πράγματα να συμβαίνουν… Γιατί το να πηγαίνω με τη
ροή, δεν είναι το να γίνονται τα πάντα μόνα τους. Το να πηγαίνω με τη ροή
σημαίνει αφού έχω αναγνωρίζει ποιος πραγματικά είμαι & ποια η καθοδήγηση
πιο βαθιά (από τις τάσεις του σώματος, τους συναισθηματικούς επηρεασμούς & τις
σκέψεις εξαιτίας πεποιθήσεων), το να συνάγω με τα πράγματα αν συμφωνεί αυτό το
πιο βαθιά, ή να αποχωρώ από καταστάσεις μη συμβατές με το είναι μου γιατί είναι
για άλλους… Δηλώνω ανά πάσα δευτερόλεπτο «Ποιος» είμαι, «Που» είμαι, χωρίς να
ξεχνώ ποτέ την στάμνα… Διαλέγω το ψέμα σε αυτόν τον κόσμο συνειδητά, αλλά
γνωρίζω πως είναι ψέμα…
Ένα, ένα λοιπόν, & σιγά σιγά. Αν γεμίσουμε μέσα μας από
διδαχές που θέτουμε μόνιμα σε εφαρμογή, δεν θα χωρούν από ένα σημείο & μετά
οι τρόποι που τώρα χρησιμοποιούμε & μας οδηγούν μονάχα στην κατάθλιψη, τον
φόβο, τον πόνο, την απελπισία….
Γιατί η πηγή είναι σε αυτό… Η επεξεργασία των πάντων, να
γίνεται στο σημείο που δεν βρίσκεις λόγια αλλά που εμβαθύνεις μέσα του να
νιώσεις.... Να βιώσεις.…
Αν δεν είσαι εκεί, κανονίζεις τότε να φτάσεις εκεί. (εδώ...) και πράττεις ανάλογα! Άρα,
πρέπει να δεις «τι κάνεις». Γιατί αν δεν είσαι καλά, τότε, είσαι ακόμα
ταυτισμένος με τους φορείς σου… Δες με τι; Πως; Πότε; Ψάξε μέσα σου.
Αναγνώρισε, τα λάθη… Θα σου πάρει μια ζωή. Είτε τώρα το αποφασίσεις είτε όποτε.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος όμως φίλε μου. Αυτό είναι! Κι αυτή την εργασία ήρθαμε
να πραγματώσουμε! Όλοι μας…. Όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσεις, τόσο καλύτερα &
για σένα, & για τους οικείους σου, & για τα πάντα γύρω σου. Με αυτό
τουλάχιστον, θα δεις & θετικά πράγματα στη ζωή σου τα οποία ο ίδιος θα έχεις
φτάσει να πραγματώσεις. Θα είναι το πρώτο, αληθινό & μοναδικό σου επίτευγμα
σε αυτόν τον κόσμο. & το πιο μεγαλειώδες...
Θυμήσου με…
