Υπάρχουν, μέσα στην Παγκόσμια Θρησκευτική Γραμματεία, πολλά Κείμενα που
Αποκαλύπτουν την Πραγματικότητα... Τα Κείμενα αυτά, στο μέτρο που Αποκαλύπτουν
την Υπερβατική Πραγματικότητα, θεωρούνται περισσότερο ή λιγότερο
“θεόπνευστα”... με την έννοια ότι οι συντάκτες τους βίωναν μία Συνείδηση
Διευρυμένη (πέρα από την συνηθισμένη συνείδηση, και το περιορισμένο ανθρώπινο
εγώ, και την νόηση...)... που Απλώνεται (στο μέτρο που ο Θεός Γνωρίζει) στα
Βάθη του Παγκόσμιου Πνεύματος, που Υποστηρίζει τα πάντα... Από κάποιους
ανθρώπους, κάποια Κείμενα θεωρήθηκαν “Ιερά”...
Όταν διαβάζουμε ένα τέτοιο Κείμενο θα πρέπει να αναγνωρίζουμε το
“Πνεύμα” του και να κατανοούμε αυτά που “θέλει” να πει, τα οποία δεν
ταυτίζονται πάντα με τις γραμμένες λέξεις. Ο “Αληθινός αναγνώστης” ξεκινά πάντα
από την δική του “Ολοκληρωμένη Πνευματική Βάση”, έχοντας ήδη τις Βασικές
Μεταφυσικές Γνώσεις, που πηγάζουν από την Υπέρτατη Αλήθεια της Παγκόσμιας
Μυστικής Παράδοσης, ότι: “η Πραγματικότητα Είναι Μία κι όλα στηρίζονται,
ανάγονται κι ολοκληρώνονται σε Αυτή την Μοναδική Υπερβατική Πραγματικότητα”...
Έτσι, διαβάζοντας οποιοδήποτε “Πνευματικό Κείμενο” θα πρέπει να
κάνουμε (όχι αυτόματα, αλλά ανάλογα με το πνευματικό επίπεδο και βάθος μας) τις
“αναγκαίες διορθώσεις”, να αφαιρέσουμε όσα διέφυγαν από τον “συντάκτη” και
προστέθηκαν όχι από την έμπνευσή του αλλά από την παρεμβολή της ανθρώπινης
νόησης του...
Θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε όχι μόνο όσα λέει ο “συντάκτης” αλλά
και όσα δεν λέει, ή θα ήθελε να πει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να “προσθέσουμε”
ίσως στο κείμενο, ή να συμπληρώσουμε τον “συντάκτη”...
Θα πρέπει ακόμα να ελευθερώσουμε το “κείμενο” από “περιορισμένους
όρους”, που επιβλήθηκαν στον “συντάκτη” λόγω της φιλοσοφικής παιδείας του, της
γενικής κουλτούρας μέσα στην οποία λειτούργησε και τις ιδιαίτερες συνθήκες της
ζωής του, “ανάγοντάς” τους σε “Πραγματικότητες” του Μεταφυσικού Χώρου,
“ταυτίζοντάς” τους με το “Πραγματικό”... Αυτό σημαίνει όχι μία ερμηνεία αλλά
αντίθετα απογύμνωση της σκέψης που συνιστά μία ερμηνεία, ώστε να “αναδυθεί” η
Πραγματικότητα..
Θα πρέπει να ανάγουμε πάντα όσα εκθέτει ο “συντάκτης” στην Μία
Βασική Αλήθεια, στο Βασικό Επαληθευμένο Σχήμα της Πραγματικότητας, είτε ο
“συντάκτης” εκθέτει μία ολοκληρωμένη “κοσμοθεωρία”... είτε μιλά αποσπασματικά
για το Υπερβατικό, για κάποια Περιοχή του Πραγματικού, για κάποια σχέση
Υπερβατικού-κοσμικού...
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι οι “Μεγάλοι Μύστες” μιλούν για την
Ίδια Πραγματικότητα, έστω κι αν την Ορίζουν ή Μιλούν γι' Αυτήν διαφορετικά. Η
Ιστορία (κι ειδικότερα η “θρησκειολογία στην γενική έννοιά της”, η “ιστορία των
θρησκειών”) αποδεικνύει (τουλάχιστον για όποιον θέλει να ακούσει τα
περιστατικά, και τα επιχειρήματα) ότι στην πραγματικότητα η Διδασκαλία Είναι
Μία, κι αυτή η Μία Διδασκαλία διατυπώνεται ξανά και ξανά από διαφορετικούς
“ανθρώπους” σε διαφορετικές εποχές, με διαφορετικούς φιλοσοφικούς όρους...
Είναι εύκολο όμως να κάνουμε συγκρίσεις (κι εδώ έχει λόγο η
“συγκριτική θρησκειολογία”), και να κατανοήσουμε ότι το “Ντάρμα Κάγια” του
Βουδισμού, το “Βράχμαν” του Βεδάντα, το “Ταό” του Ταοϊσμού, το “Αγαθόν”
(“Τελείως Είναι”) του Πλατωνισμού, ο “Θεός” του Χριστιανισμού, το “Έιν Σοφ” της
Καμπάλα, Είναι το Ίδιο Πράγμα...
Μπορούμε έτσι μέσα στη μελέτη μας, των διαφόρων θρησκευτικών
παραδόσεων της παγκόσμιας κληρονομιάς, να αναχθούμε στην Καθαρή Πραγματικότητα
του Υπερβατικού Χώρου (πέρα από την νόηση και τις “θρησκευτικές έννοιες”, που
είναι νοητικές συλλήψεις και κατασκευές)... Βασικές Πραγματικότητες είναι ο
Θεός, το Είναι (η Ύπαρξη, η Παρουσία ή Συνείδηση, σαν οντολογικός πυρήνας), ο
Νους (σαν υπαρξιακός χαρακτήρας και περιεχόμενο), η Ψυχή (σαν Ζωοποιός Δύναμη)
η Ενέργεια-Ύλη (σαν υπόστρωμα των υλικών φαινομένων)... (κι εδώ έχει λόγο η
“φαινομενολογία της θρησκείας”...)...
Τα Ιερά Κείμενα (και βιβλία) στα οποία αναφερόμαστε είναι γνωστά
κι ίσως βρίσκονται στην βιβλιοθήκη των περισσότερων ανθρώπων... Θα αναφερθούμε
σε αυτά τα Κείμενα σχολιάζοντας την “Θεολογική Βάση” πάνω στην οποία δομήθηκαν,
τις “Θεολογικές Αντιλήψεις” προς τις οποίες “κατευθύνονται”, την “Θεολογική
Αλήθεια” στην οποία ολοκληρώνονται..., σε μία προσπάθεια να “αναδείξουμε” τους
πνευματικούς θησαυρούς που βρίσκονται εκεί “θαμμένοι”...
Κωνσταντίνος Προκοπίου
