ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ & ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΕΣ «ΔΡΑΣΕΙΣ» (2 ΑΠΟ 2)

Εργαλεία προς τους ανθρώπους (Δράσεις) όπως:

η «Πρόκληση»

κάποιου είδους «σοκ» σε αυτούς,

(μέσα από τις πράξεις, τη ζωή & τα λόγια μου),

το «Γέλιο»,

προκαλώντας την οικειότητα,

(το «άνοιγμα», για το «τίναγμα» όλων των αντιστάσεων),

η «Σοβαρότητα»,

με την ανάλογη Ενέργεια Διάχυσης,

(που εκλαμβάνεται ως «αυστηρότητα», 
& «τρυπά» στις καρδιές την ασυνειδησία, 

προσπερνώντας τα εμπόδια των αντιστάσεων 
& της συνήθειας),

η «Ενεργοποίηση»

καταστάσεων - βιωμάτων,

εμποτίζοντας το χώρο (προς πάσα κατεύθυνση) 

«με Γνώση»,

η «Επανάληψη»,

ως προς την ενεργειακή συμμετοχή σε «Εσωτερικούς Χώρους»,

(που η ίδια αυτή η Ενέργεια Είναι που «εργάζεται», 

ακόμα & μετά την απομάκρυνση),

τα «Τρικ»,

εναλλάσσοντας μέσα μου «χρησιμοποιούμενους ρόλους», (που τους γνωρίζω όχι εκ των προτέρων,
αλλά ακριβώς στη στιγμή),

οι οποίοι γίνονται εξωτερικά αντιληπτοί  ως αληθινοί,

το «Ξεμπρόστιασμα»

λειτουργιών – δεδομένων - πεποιθήσεων,

(χωρίς να κατονομάζω πρόσωπα & καταστάσεις),

ο «Παραδειγματισμός»

(ως Ορθός τρόπος Ζωής, έξω από τα καθιερωμένα,

Ραδιοβολώντας με την Αίσθηση της Διάχυτης Ελευθερίας 
που ζω & με κατακλύζει συνεχώς),

«η Διδαχή»,

(για ενεργοποίηση της Ελεύθερης, Ατομικής, 

Αυτοσυνείδητης Έκφρασης),

η «Απόλυτη Ηρεμία» & «Συγκρότηση»,

(σε καταστάσεις κρίσεων),

η «Αναγκαία Παρουσία»,

όπως & η «Αναγκαστική Απουσία»,

η «Βύθιση»,

(σε πελάγη μη ικανά να μεταφερθούν λεκτικά ή αλλιώς,

αλλά ως δημιουργία πρόσβασης,

ανοίγοντας στους άλλους προσπελάσιμο Δρόμο προς αυτήν),

η «Βίωση της Ένωσης - Αγάπης - Ισορροπίας»

(της Αδιαίρετης Ύπαρξης των πάντων,

προκαλώντας «συνδέσεις»,

νικώντας όλους τους προβαλλόμενους ψεύτικους διαχωρισμούς),

& η «Αισθαντική Ζώσα Ζωή»,

(ως τη Μόνη Αληθινή Ζωή)

Αυτά, ως διάχυτα «μέσα» χρησιμοποίησης λοιπόν,

είναι μεν το αποτέλεσμα της αποκόλλησης

μου από την οποιασδήποτε ταυτοποίηση,

αλλά κυρίως οι «Δυνάμεις»,

που μέσα από μένα,

Ενεργοποιούν το βάθος της Ύπαρξης,

σε όλους τους Ανθρώπους με τους οποίους έρχομαι σε επαφή, (Έμμεσα, ή Άμεσα).

(Διότι ότι ζει ο καθένας μας, αυτό ως ενέργεια 
«δρα» & «μεταβάλει» επηρεάζοντας, 
το ανάλογο «φάσμα» επίδρασης του…)

Η Πραγματική Ζωή, δεν έχει να κάνει με μένα (ατομικά), 
(τον κάθε εμένα),

μα είναι το μόνο που με αφορά (Προσωπικά),
κατακλύζοντας με.

& αφορά, τη μόνη Λειτουργία μου τελικά.

Μία λειτουργία, μέσω της οποίας το Πνεύμα,

τελεί την Eργασία Του στην Ύλη.

Στους Ανθρώπους, στο Παρόν Πεδίο,

στη Γη, σε όλα της τα πλάσματα,

& σε όλα τα Πεδία, ταυτόχρονα.

Κι ας είμαι, (& ο κάθε ένας από εμάς),

ένας απλός ενσαρκωμένος Άνθρωπος…

Στη Πραγματική Ζωή, τα πάντα, κυλάνε μόνα τους.

Εγώ, είμαι μόνο ένα κύμα Της.

Γνωρίζω κάθε φορά, μόνο όσα είναι ανάγκη να γνωρίζω

μια & το Πνεύμα μόνο,

Είναι αυτό που γνωρίζει τα πάντα…

Αυτό, μου αρκεί.

Αφού δεν ψάχνω…

Έχω, ήδη.

Είμαι, ήδη.

& μόνο Βιώνω...

Ζω!

Δεν επιδιώκω κάτι.

Κι αν «φανεί» πως επιδιώκω κάποια στιγμή,

πάλι το Πνεύμα με καθοδηγεί (που Γνωρίζει)

ώστε πάντα γίνεται αυτό, που πρέπει να γίνει,

μέσα από τη φαινομενικότητα της κάθε μου επιδίωξης.

& δεν κατονομάζω.

Τίποτα.

Απλά Λειτουργώ.

Τώρα λειτουργώ. Άμεσα!

Έτσι είναι που ρέουν τα πάντα,

με μένα μέσα τους.

Κι έτσι κυλά η Ζωή,

ώστε να κολυμπώ μέσα της,

«Ένα» μαζί της!