Όταν «μιλά» ο Εαυτός,
- είτε ζούμε ολοκληρωτικά,
βιώνοντας με αισθήσεις, που είναι πολύ μακριά
από την ανθρώπινη κατανόηση,
και την (ευτυχώς), ανθρώπινη ανοησία…,
- είτε βιώνουμε, ζούμε αυτό που Είναι,
γνωρίζοντας πως η κάθε εξωτερική πράξη
δεν έχει την παραμικρή βαρύτητα ή σημασία,
κάνοντας όμως (συνειδητά) πράξη μόνο αυτά που
πρέπει,
ώστε να γίνουν μάθημα,
ή κατεύθυνση για τους άλλους, (γνωρίζοντας
το),
- είτε εκφράζουμε με εξωτερικές πράξεις
αυτά που βιώνουμε,
διότι είναι ο μόνος τρόπος
για να μας γίνει ξεκάθαρα γνωστό αυτό που
Είμαστε,
(γιατί συλλαμβάνεται από τη συνείδηση θολά),
ώστε να αντιλαμβανόμαστε (και να βιώνουμε
βαθιά),
καί τον ορθό, καθαρό τρόπο ζωής
που ήρθαμε να ζήσουμε (και να εκφράσουμε)εδώ,
καί για να γίνουν αυτές οι πράξεις
αφορμή για μία συνέχεια
στην εσωτερική εμπειρία και βίωση του Εαυτού
μας,
μια και η κάθε πράξη,
«εμφανίζει»
νέα Εσωτερικά Μονοπάτια προς εξερεύνηση,
- είτε, κάνουμε πράξεις,
(μη γνωρίζοντας πως αποτελούν
την έκφραση κάτι βαθύτερου),
ώστε μέσω των αποτελεσμάτων των πράξεων
που ωθηθήκαμε να πραγματώσουμε,
να εισχωρήσουμε στην ανακάλυψη – αποκάλυψη,
αυτού που ανέκαθεν είμαστε,
-είτε, ζούμε ανταποκρινόμενοι,
(ωθώντας μας κάθε φορά
και διαφορετικό εξωτερικό ερέθισμα),
και ανάλογα πράττουμε, μέχρι,
να «γεμίσει» το απαραίτητο «σακούλι»
εμπειριών,
ώστε να υπάρχει παρακαταθήκη μέσα μας
για εργασία αργότερα,
που θα αποφασίσουμε να εμβαθύνουμε σε μας,
παύοντας να είναι αποκλειστικά η προσοχή μας
έξω από τον εαυτό μας
(δηλαδή στους άλλους, και στα πάντα γύρω μας)
Όταν όμως μπαίνουν τα «πρέπει» μας,
τα «μη», τα «γιατί», τα «επειδή»,
η ζωή μας χάνεται άσκοπα και μαζί,
κάθε άμεση επαφή με αυτό που Πραγματικά
Είμαστε.
Οι πράξεις,
είναι ο καλύτερος τρόπος να «δοκιμαστούμε»,
βλέποντας τι προκαλούμε,
και ποιοι επιλέγουμε να είμαστε.
Όσο πιο ξεκάθαρες οι πράξεις μας,
σε συνηγορία με την Εσωτερική μας Φωνή,
τόσο πιο γεμάτη, και ευτυχισμένη η ζωή μας.
Από την άλλη,
όσο πιο «μαγειρεμένες»
εκ των προτέρων οι στάσεις και πράξεις μας,
τόσο μεγαλύτερη η απόσταση
από τον Πραγματικό Εαυτό μας.
Οι κινήσεις μας,
πρέπει να είναι «αέρινες».
Στη στιγμή.
Χωρίς προμελέτες και σενάρια.
Απόλυτα αντανακλαστικές,
με την έννοια της στιγμιαίας ανταπόκρισης.
Πριν μπει η σκέψη, και δηλητηριάσει τα πάντα…
Έτσι,
όταν το «κουτί της Πανδώρας» ανοιχτεί
και το αντιληφθούμε,
μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά,
να υπακούσουμε σε ωθήσεις,
που δεν συνάγουν
με την Εσωτερική τάση της Πραγματικής μας
Δόνησης!
