Για να έχω Σοφία δεν σημαίνει
πως γνωρίζω τα πάντα.
Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα
βρισκόμουν εδώ...
Σημαίνει πως λειτουργώ με
σύνεση, σε κάθε μου συναναστροφή, και ποτέ μα ποτέ δεν βιάζομαι.
Ξέρω πως ο χρόνος δεν φτάνει
ποτέ, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει άπειρος για ξόδεμα. Ανάλογα το από πιο πεδίο θα
τον προσεγγίσω.
Σημαίνει πως μαθαίνω πάντα από
τα λάθη μου έστω και κάτι, πως δεν κατηγορώ ποτέ κανέναν για ότι μου συμβαίνει
(γιατί γνωρίζω πως τα πάντα που αφορούν τη ζωή μου είναι δικά μου
δημιουργήματα), και πως κοιτάζω βαθιά μου, προσεγγίζοντας μέρα με τη μέρα όλο
και περισσότερο την εσωτερική μου φωνή.
Σοφία δεν έχω όταν σφάλω, αλλά
όταν γνωρίζω πως τα σφάλματα είναι απαραίτητα.
Σοφία έχω, όχι αν είμαι
τέλειος, αλλά όταν είμαι φανατικός οπαδός της τελειότητας σε κάθε μου πράξη,
ανάλογη των δυνάμεων μου την κάθε δεδομένη στιγμή.
Σοφία έχω, όταν είμαι καθάρια.
Στο σώμα, στη συνείδηση, στη σκέψη, στο συναίσθημα. Όταν είμαι αληθινή.
Όταν αγαπώ βαθιά, και πολεμώ με
σθένος τον κάθε φόβο αυτού του πεδίου.
Σοφία έχω όταν σε κατανοώ, σε
αποδέχομαι, σε υπερασπίζομαι, σε συμπονώ.
Σοφία τέλος έχω, όταν πηγαίνω
αγκαλιά με το κύμα την Εξέλιξης και τη Θέληση της Ανώτερης αρχής, σε κάθε μου
προσπάθεια να την προσεγγίζω.
