«Πραγματική Ζωή», είναι η ακολουθία του Πνεύματος.
Η Εσωτερική Ώθηση, που ταυτιζόμενος μαζί
της,
Αυτή είναι που λειτουργεί «μέσα από μένα»,
& όχι πια εγώ…
Γιατί εγώ, κάποιο εγώ ταυτότητας,
δεν υπάρχει για να
αναγνωρίσω...
Δρω, φέρομαι & λειτουργώ,
όπως ακριβώς η Ώθηση αυτή επιβάλει ανά πάσα στιγμή.
Είμαι, αυτή η ίδια η Ώθηση,
& απλά Ενεργώ,
όταν, & όποτε…
Κάποιες φορές, αναγνωρίζω εκ των υστέρων
τους λόγους της κάθε παρούσης μου Δράσης.
Κάποιες άλλες, υποψιάζομαι,
χωρίς να έχω μια σαφή Εικόνα,
ή όλη την Εικόνα.
& κάποιες άλλες, απλά Εκτελώ...
Όταν απλά εκτελώ (χωρίς να γνωρίζω),
πολλές φορές, (εκ του αποτελέσματος),
οι λόγοι, μου γίνονται τελικά γνωστοί.
Άλλες, «γνωρίζω» πως έπραξα αυτό που «απλά» Έπρεπε,
χωρίς να έχω τη Γνώση του.
Αυτό που γνωρίζω όμως,
(με απόλυτη βεβαιότητα) είναι πως
έπραξα,
(ακόμα κι αν δεν γνωρίζω λεπτομέρειες),
«όπως ακριβώς» Έπρεπε…
Δεν υπάρχει Πίστη, Σιγουριά, Εμπιστοσύνη, Θέληση.
Υπάρχει, μόνο Ζωή…
Ζωή, που «ρέει» μέσα από μένα…
& δεν υπάρχει βέβαια & καμία (συνήθης) Λογική,
(όπως την αποδίδει η ανθρώπινη ερμηνεία),
αλλά μια κάποιου άλλου είδους Λογική.
Μη περιορισμένη, μη σταθερή, μη τετελεσμένη,
μη δυνάμενη να γίνει επεξηγηματική
(ακόμα & από εμένα τον ίδιο).
Ζω μόνιμα Βιώνοντας.
Πέρα από επεξηγήσεις.
Είμαι!
& αυτό που Είμαι, με εμπεριέχει.
Πάντα Δρω, χωρίς ποτέ να Αντιδρώ.
Κι αυτό, γιατί τα πάντα ξεκινούν εντός μου.
Με τη Δράση αυτή να «αλλάζει», να μεταμορφώνει»,
να «διαφοροποιεί», να «καταστρέφει»
& να «υλοποιεί» γύρω μου & μέσα μου,
ότι ακριβώς « περιλαμβάνεται»
στην Ακτινοβολία Δράσης
μου.
Συνεχίζεται…
