Για τι πράγμα αξίζει να
πολεμάς;
Και γιατί να αγωνίζεσαι;;
Και για πιο πράγμα αξίζει να
στερηθείς; Και τελικά τι στερείσαι;;
Σου κόψαν το μισθό, δεν τρως
κρέας κάθε μέρα, και δεν μπορείς να πας στα Τζάμπο;;
Αυτά είναι δηλαδή τα προβλήματα
στη ζωή σου;
Να σου πω τα αληθινά σου
προβλήματα;;;
-Δεν έχεις καμία επαφή με τα
παιδιά σου.
-Δεν ξέρεις τι αγαπούν, με τι
χαίρονται, και ποια είναι τα όνειρα τους.
-Δεν συζητάς τίποτε άλλο με τη γυναίκα
σου παρά μόνο τα λεφτά και το πρόγραμμα των παιδιών.
-Αν έχεις κάποια σχέση δεν
έχεις καμία ουσιαστική επικοινωνία. Το πολύ πολύ να βλέπετε μαζί τηλεόραση, και
να κάνετε κρεβάτι κάθε Σαββατόβραδο…
-Τους φίλους σου τους θέλεις
γιατί νιώθεις άσχημα μόνος, επειδή δεν αντέχεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
-Δεν ξέρεις τίποτα για σένα.
Ποιος πραγματικά είσαι. Τι είσαι. Γιατί είσαι εδώ…
-Δεν έχεις ηρεμία μέσα σου.
-Η ζωή είναι ένας
καταναγκασμός.
-Δεν πιστεύεις στη χαρά, την
καλοσύνη, παρά μόνο στη νίκη του ισχυρότερου. Που στη σημερινή κοινωνία που
ζούμε είναι το χρήμα. Όποιος έχει πιο πολλά, είναι και καλύτερος σε όλα.
Ναι…..συμφωνώ. Επιφανειακά
καλύτερος, αλλά με μία άδεια καρδιά σκληρή σαν πέτρα.
Και πες μου έναν με πολλά λεφτά
που έζησε καλά, είχε ψυχική ηρεμία, και ήταν ευτυχής.
Αυτό από μόνο του δεν σου λέει
τίποτα;;;
Αυτά λοιπόν είναι κάποια από τα
προβλήματα σου, κι όχι ο μισθός που κόπηκε. Αυτό θέλουν να πιστεύεις για να
έχεις έναν μόνο Θεό: Το χρήμα.
Έλα όμως που για να έχεις το
χρήμα δίνεις κομμάτι κομμάτι κάθε μέρα από την ψυχή σου...
Την χαρά σου, την αγνότητα σου,
την καλοσύνη σου, την αλήθεια σου…
Πουλιέσαι άνθρωπε…
Μπορείς, αν αύριο ξημερώσει και
δεν έχεις τίποτα, να κοιτάξεις τον ουρανό και να νιώσεις ευτυχής;;;
Εκεί να φτάσεις, για να μπορείς
να λέγεσαι άνθρωπος με Α κεφαλαίο.
Όλα είναι ακριβώς όπως πρέπει
να είναι.
Ο κόσμος αυτός, είναι ο κόσμος
των δακρύων.
Ο κόσμος του Αγώνα, κι ο κόσμος
της Μεγάλης Πλάνης.
Αν δεν βγεις από αυτή την
πλάνη, δεν θα μάθεις ποτέ την αλήθεια για τίποτα…
