2. Η Ενεργητική Ανάδυση

2^ο Μέρος (Από 3)

Διεξάγεται, κάθε φορά που χρειάζεται να δω – βρω, ποια είναι η Αλήθεια μέσα μου για καταστάσεις, θέματα, έννοιες, δεδομένα, άσχετα του πως έχουν παγιωθεί από ότι βρήκα να ισχύει από το σύστημα, από τους άλλους ανθρώπους και τις γνώμες, ή τις γνώσεις τους κλπ

Μεγαλώνοντας σε αυτόν τον κόσμο, μας έμαθαν σε τι να πιστεύουμε, τι να θεωρούμε σωστό, ποια να είναι η Ηθική μας, ακόμα και το ποιοι να Είμαστε… Η άνοδος μας όμως, (αν θέλουμε να βρούμε πράγματι την Αλήθεια για μας), εξαρτάται απόλυτα, πρώτα από το να διερευνήσουμε τι πιστεύουμε εμείς Ατομικά για τα πάντα.  Να εξετάσουμε τι «θεωρούμε» μέχρι τώρα ότι είμαστε, αν είμαστε ευχαριστημένοι και πλήρης με αυτό, αν είμαστε ευτυχισμένοι, όπως, και το να βρούμε, τι άλλο είμαστε, ανεπηρέαστοι από τα δεδομένα που μας φόρτωσαν να θεωρούμε δικά μας. Το ίδιο ισχύει, (όχι μόνο για το τι είμαστε), αλλά και για το τι είναι ο κόσμος (που βέβαια αποτελούμε ακέραιο κομμάτι του).

Αυτό σημαίνει πως μπορούμε, (θεωρώ), διερευνώντας μέσα μας, (ο καθένας από μας), να προχωρήσουμε, στις δυνατότητες του ανθρώπου, στο ποια είναι η πραγματική Ηθική, το Ήθος, η Ελευθερία, η Αγάπη, και βρίσκοντας τα όλα αυτά, να τα αφομοιώσουμε, και να τα ζήσουμε. Να βρούμε την Ουσία του Νου, (έχοντας τη δική μας λειτουργία ως σημείο αναφοράς και πειραματισμού), τη λειτουργία του Πραγματικού Ανθρώπου, (μια και δεν είναι ο άνθρωπος που βλέπω γύρω μου ο Πραγματικός Άνθρωπος), όπως, και το τι ικανότητες υπάρχουν, (αν υπάρχουν) εν δυνάμη μέσα μας, όπως και το ποιες είναι αυτές.

Πως πραγματοποιείται λοιπόν η Ενεργητική Ανάδυση; (Πάντα κατά την κατάθεση μου).

Ξεκινώντας από «λογικές» απορίες – ερωτήσεις μέσα μου, που να αφορούν όμως σαφώς, εμένα και μόνο. Δεν εξετάζω ποτέ το τι κάνουν οι άλλοι. Το τι κάνουν, έρχεται ως συμπέρασμα (συνήθως), όταν εξετάζω πως κάτω από τις καταστάσεις που περνάνε ας πούμε κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι, (σε όποια φάση κι αν βρίσκονται), αν ήμουν ο ίδιος στη θέση τους, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα φερόμουν, ή, στον ίδιο ακριβώς εγκλωβισμό και δυστυχία θα βρισκόμουν. Υπό αυτήν την έννοια, πως μπορώ να κρίνω τον οποιονδήποτε, και πώς να πάρω ως δεδομένο κάτι από οποιονδήποτε άλλον; Διερευνώντας εμένα και μόνο εμένα όμως, ότι συμπεράσματα τελικά κι αν βγάζω, ισχύουν τελικά καθολικά, κι αυτό γιατί αφορούν όπως είπαμε, (κάτω από τις κάθε συγκεκριμένες συνθήκες), λειτουργίες, όλου του ανθρώπινου είδους.

Θέτοντας οπότε ερωτήματα, (εμβαθύνοντας) και ενσωματώνοντας όλο μου το Είναι σε αυτές τις ερωτήσεις, (με την επανάληψη και την επιμονή), καταφέρνω τι; Να ενεργοποιήσω μέσα μου, πολύ βαθύτερα στρώματα του (γνωστού ως τώρα) εαυτού μου, πέραν δηλαδή από την επιφανειακότητα του συνειδητού κόσμου που ισχύει για μένα. Πολλές φορές, (βαθαίνοντας όπως είπαμε), οι ερωτήσεις μου, (που αρχικά ξεκινούν από το να είναι λογικές – επιφανειακές), φέρνουν στο προσκήνιο – ενεργοποιούν, άλλες ερωτήσεις.

Αυτό ισχύει για τρεις κυρίως λόγους:

1^ον, γιατί σημαίνει πως οι ερωτήσεις ισχύουν, δηλαδή πως γίνονται κατάφαση σε ένα βαθύτερο μέρος μου, δηλαδή ότι αυτό που ρωτάω τελικά συμβαίνει,

2^ον, ότι θέτοντας επόμενες ερωτήσεις, «βλέπω», τι λόγια χρησιμοποιώ, και «ενεργοποιώ» πράγματα που ούτε μπορούσα να φανταστώ ότι ισχύουν για μένα, αλλά που τώρα μπορώ να τα αντικρίζω, (όπως πολλές φορές μένω άφωνη και λέω: «Τι είπα τώρα;»), και

3^ον, ότι οι απαντήσεις, δεν είναι τόσο στην καθ’ αυτήν ερώτηση που τελικά τίθεται, αλλά «κρύβονται», μέσα στις επόμενες ερωτήσεις που «αναδύονται».

Αυτό σημαίνει, πως είτε αυτά που βιώνω, «έρχονται» αισθανόμενα πίσω από τις ερωτήσεις, (βιώνοντας τα), είτε είναι το έναυσμα, ώστε να προσανατολιστώ σε «αποκαλύψεις» για μένα, που θα πάρουν πλέον τη μορφή ισχύουσας κατάφασης, που θα με οδηγήσουν σε διαπιστώσεις.

Άλλες φορές, οι ερωτήσεις, δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που ισχύει. Όμως κι αυτό με οδηγεί προς μία άλλη κατεύθυνση, διότι απορρίπτονται με την άρνηση κάποια δεδομένα, αυτά των ισχυουσών ερωτήσεων που τέθηκαν. Με άλλα λόγια, η κάθε επόμενη ερώτηση, έχει αναιρέσει ότι ισχύει η κάθε προηγούμενη. Όπως και να ‘χει λοιπόν, οι ερωτήσεις, δονούν μέσα μου κατεύθυνση.

Όταν εξετάζεται προς διερεύνηση κάτι, διασχίζεται – καταγράφεται, μία πορεία. Αυτή η πορεία, σαφώς και καταλήγει σε διάφορες στάσεις, όπως πολλές φορές, ακόμα και σε προορισμό. Δεν ξέρω όμως τι ακριβώς ψάχνω από την αρχή. Κι αυτό, ισχύει κάθε φορά. Υπάρχει απλά ένα αρχικό δεδομένο, ερώτηση προς διερεύνηση, χωρίς αυτό καθ’ αυτό να είναι το ερώτημα. Γνωρίζω μόνο, πως πρέπει να το ψάξω. Όταν τελικά με το «ψάξιμο» βρίσκω, τότε είμαι απόλυτα βέβαιος πως αυτό που παρουσιάστηκε, που ανακάλυψα, ήταν και το ζητούμενο. Ζητούμενο, ως μία κατάσταση που «έπρεπε» να αντικρίσω. Να βρω.

Οι απαντήσεις στην κάθε διερεύνηση μου, έχουν πολύ-επίπεδη, και πολύπλευρη κατάληξη. Κι αυτό, γιατί τις περισσότερες φορές, «γιατρεύουν» τον εαυτό μου και τον αλλάζουν, ακόμα και ολικά.

Έτσι νιώθω, πως προχωράω συνειδησιακά, κι έτσι παύω να κινδυνεύω να «βαλτώσω» (όπως παλαιότερα) σε ζωή που δεν οδηγεί πουθενά, και παραμένει σ’ έναν φαύλο κύκλο επαναλαμβανόμενων, γνωστών, υπαρξιακών καταστάσεων. Αντίθετα μέσω της Ενεργητικής Ανάδυσης, «νέο ρεύμα Ζωής», κάθε φορά άγνωστο με πλημμυρίζει, και μου προσφέρει Φως και Ζωή... Σημαίνει οπότε, πως με τη Διερεύνηση μέσα μου, κατά αυτόν τον τρόπο Ενεργητικά και κατά Βούληση, καταφέρνω να ανοίγω τον «Ασκό του Αιόλου», και να ρίχνω Φως σε υπαρκτές για μένα καταστάσεις, οι οποίες εν τέλη, (όπως ήδη αναφέρθηκε) ισχύουν και σε καθολικό επίπεδο.

Τι διαπιστώνω λοιπόν; Ότι από πάντα, είχα κλεισμένη εν δυνάμη μέσα μου τη δυνατότητα (και ικανότητα), να εισχωρήσω σε βάθος εξέταση της φύσης μου. Και μπορώ, να το κάνω για οτιδήποτε. Χρησιμοποιώντας το οπότε, πως μπορεί ο οποιοσδήποτε να με «παρασύρει», να με «κατευθύνει» ή να με κάνει με δόλο να «ακολουθήσω» το οτιδήποτε, όταν ο ίδιος θα έχω ξεκαθαρίσει το τι συμβαίνει μέσα μου; Να η Εξωτερική Ελευθερία κερδισμένη λοιπόν….

Εδώ, διαπιστώνονται βέβαια και κάποιες άλλοι παράμετροι:

1^ον. Οι διαπιστώσεις μου, είναι κοινές με όλους όσους διερευνούν κατά τον ίδιο τρόπο, ψάχνοντας δηλαδή εις βάθος τον εαυτό τους,

2^ον. Με κάνουν να νιώθω τέτοιοι άνθρωποι όταν είμαι μαζί τους, (ή στην επαφή μας, πραγματικά ή και νοητά), να νιώθω την Πραγματική «συγγένεια» που έχουμε ως Άνθρωποι μεταξύ μας, μέσω Μίας και μόνο Κοινής Πηγής.

3^ον. Τη διαπίστωση, πως η Εσωτερικότητα είναι αυτή που μας ενώνει τελικά, και όχι η οικογενειακή συγγένεια, οι ρίζες, το χρώμα της επιδερμίδας, η εμφάνιση, ή τα εξωτερικά ενδιαφέροντα. Κατ’ ουσίαν όλα αυτά, δεν είναι παρά υποκρισία ανάμεσα  στους ανθρώπους, και ποτέ δεν υφίσταται πραγματικό εσωτερικό άγγιγμα. Με τον εξωτερικό τρόπο, οι άνθρωποι απλά, ανέχονται λίγο ή πολύ ο ένας τον κάθε άλλον, κι αυτό το βαφτίζουν στοιχειώδη «ευγένεια»…

Το υπέροχο βέβαια με την «Ενεργητική Ανάδυση», είναι πως τελικά, αρχικά επικοινωνώ, (και στη συνέχεια ενώνομαι κάθε μέρα και πιο πολύ, με το μέρος του Εαυτού μου (που με περιλαμβάνει), από το οποίο προκύπτουν και οι απαντήσεις. Διότι με την επανάληψη, η Ενεργειακή επαφή με αυτό το Βαθύτατο Εσωτερικό κομμάτι μου αλλάζει, μεταλλάζει μεταμορφώνει, όλη τη «δομή» του Εαυτού μου. Γίνομαι όπως λέμε «Άλλος Άνθρωπος» με μία συνέχεια χωρίς τέλος.

Χρειάζεται να σημειωθεί, πως η εξέταση μου, μπορεί να προχωρήσει (ήδη όπως απλά ειπώθηκε πρωτύτερα), ακόμα και σε βαθιά νοήματα και έννοιες, και φτάνει όπως λέμε να γίνει «επιστημονική», διεισδύοντας στα ανώτερα στρώματα του Νου, αυτά της Γνώσης που περιλαμβάνει τα πάντα αυτού του κόσμου.

Κι όσο περνάει ο καιρός εμπλουτίζομαι, διευρύνομαι, πλαταίνω κι ελευθερώνομαι. Πολλές φορές, είναι τέτοιες οι συνειδητοποιήσεις, που δεν μπορεί ακόμα και ο Νους να τις εξηγήσει, να τις «κατεβάσει» στο πεδίο του. Τότε, απλά βιώνω….

Συνεχίζεται…