ΚΑΙ…..ΒΑΘΑΙΝΩ
Ο χρόνος επαφής με τον κόσμο (όπως είναι δημιουργημένος από τους ανθρώπους),
έχει ελαττωθεί κατά πολύ. Όχι ότι δεν λειτουργώ όταν παραστεί ανάγκη, όμως
είναι τόσο επιφανειακός ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι λειτουργούν σήμερα
που πραγματικά, δεν υπάρχει καμία ουσιαστική επαφή. Βλέπω, πως άλλα λένε, κι
άλλα νιώθουν. Αλλιώς φέρονται, κι άλλα σκέφτονται. Άλλα επιδιώκουν, κι άλλα
θέλουν να δείχνουν. Κι όλα αυτά, είναι ξεκάθαρα μπροστά μου…
Το αστείο
βέβαια είναι, πως στην επαφή μαζί τους, θέλουν να συμφωνείς με τους
περιοριστικούς τρόπους που σκέφτονται, νιώθουν και φέρονται, όπως και αρέσκονται
να τους επικροτείς για τους τρόπους τους. Ειδικά όταν οι ίδιοι τους θεωρούν
σπουδαίους….
Οπότε,
δυστυχώς (ή ευτυχώς), η εξωτερική επαφή, σε καμία περίπτωση δεν είναι συχνή και
μεγάλης διάρκειας…
Μόνο η επαφή
με τη Φύση έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό. Η Ισορροπία βλέπετε. Η ομορφιά. Η
Τελειότητα…
Βαθαίνω
λοιπόν. Βαθαίνω…
Γιατί «το
ταξίδι» δεν σταματά εδώ.
Εντόπισα
αυτό που Είμαι, και βλέπω από εκεί, (από εδώ), όμως καθαρά, αυτό που Είμαι, δεν
έχει καμία σχέση με ότι μου είναι γνωστό… (Ότι είναι γνωστό σε ευρεία κλίμακα
σε όλους τους ανθρώπους).
Αυτό που
Είμαι, (Είμαστε), είναι πέραν…
Πέρα από τη
Σκέψη. Πέρα από τον κόσμο (όπως σήμερα λειτουργεί).
Αυτό που
Είμαι, (και που όλοι Είμαστε) μπορεί να «ειδωθεί», μόνο στη Σιωπή.
Όχι στη
Σιωπή που δεν έχει Σκέψεις. Κοιτάζω, και αφουγκράζομαι, στη Σιωπή που
βρίσκεται, μέσα στη Σιωπή του Νου. Στην μόνη Πύλη που υπάρχει…
Γιατί μόνο
ένα Νους σε Σιωπή, μπορεί να προχωρήσει στη Σιωπή της Ύπαρξης, και «να
συλλάβει» την Πραγματικότητα…
Μέσα μας,
μέσα σε όλους μας, υπάρχει μία Κατάσταση, (πέραν της Σκέψης), που μόνο μέσα από
Αυτή, και ως Αυτή, γίνεται ικανός ο Άνθρωπος «να συλλάβει» την Πραγματική μας
Ένωση…
Ποιος «εγώ»,
ποιος «εσύ», και ποιοι «οι άλλοι» αγαπημένε μου φίλε;
Είμαστε,
πολύ πολύ περισσότερα, απ’ ότι ποτέ θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Ο καθένας μας
όμως, μόνος του επιβάλλεται να κάνει το ταξίδι. Κανείς δεν μπορεί να μας
ανοίξει το κεφάλι για να μας κάνει να δούμε, κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλλει
να δούμε, κανείς δεν μπορεί να μας πάρει μαζί του να δούμε…
Μόνοι μας, ο
καθένας, έχει τη δυνατότητα να Ελευθερωθεί.
Ως
Ελεύθεροι, και Αναλλοίωτοι, που πάντα Είμαστε, αλλά δεν το έχουμε
συνειδητοποιήσει…
Από εδώ και
πέρα λοιπόν, δεν υπάρχουν λέξεις, να περιγράψουν. Δεν χωρούν οι λέξεις, αυτό
που Είναι…
Καλή Πορεία….
