Κατ' αρχήν τι σημαίνει «αγαπάω
τον εαυτό μου»; Είναι κάτι φυσικά που όλοι το θεωρούμε δεδομένο.
Όπως και το γεγονός ότι έχουμε
μπερδέψει τον εγωισμό με αυτήν την αγάπη προς τον εαυτό.
Νομίζουμε ότι επειδή είμαστε
εγωιστές μας αγαπάμε. Πόσο ανόητο.......
Εγωισμός σημαίνει: «με
ενδιαφέρει η πάρτη μου». Ισοπεδώνω, παίρνω, δεν υπολογίζω κανέναν.
Δεν δουλεύω όμως ουσιαστικά για
μένα. Δουλεύω για όλα αυτά που έχει το σώμα μου ως ανάγκες. Δουλεύω για την
σωματική μου διάσταση. Την επιβίωση μου. Στέγη, φαγητό, σεξ, κεκτημένο
χώρο.
Από φόβο λειτουργώ.
Φοβάμαι μη χάσω ότι έχω, και
συχνά νιώθω ότι αυτά που έχω δεν είναι ποτέ αρκετά. Και θέλω να πάρω κι άλλα
από έξω: Χρήματα, παρέα, καλοπέραση, ενδιαφέρον. Ακόμα και αγάπη. Ποια αγάπη;
Πως μπορεί να με αγαπήσει κάποιος όταν είμαι άξεστος, άχρηστος, είρων,
θυμωμένος συνέχεια;
Αυτά όλα που εκφράζω, ως εγώ.
Για να τα εκφράζω όμως σημαίνει πως αυτή είναι και η γνώμη που έχω για τον
εαυτό μου.
Ότι δεν έχω καλά πράγματα να
εκφράσω.
Ε, αυτός είναι και ο λόγος, μα
και η απόδειξη ότι δεν με αγαπώ ούτε στο ελάχιστο.
Γιατί αν με αγαπούσα, θα με
τιμούσα. Δεν θα ένιωθα την ανάγκη να είμαι εριστικός. Δεν θα μπορούσα να είμαι
γκρινιάρης, απαιτητικός.
Αν με αγαπούσα, θα ένιωθα
όμορφα. Δεν θα μου έριχνα ευθύνες, και δεν θα μπορούσα να το κάνω και για
κανέναν άλλον.
Και τότε μόνο, θα μπορούσα να
αγαπήσω και κάποιον άλλον άνθρωπο.
Γιατί δίνουμε αυτό που είμαστε,
και αυτό που έχουμε. Πως μπορώ να αγαπήσω αν δεν έχω αγάπη να δώσω;; Αν δεν
αγαπώ πρώτα τον εαυτό μου, και να με αγαπήσει κάποιος δεν θα μπορέσω να το
κατανοήσω γιατί δεν το αναγνωρίζω σαν κάτι που υπάρχει μέσα σε μένα.
Και γιατί θέλω να με αγαπήσουν;
Γιατί επειδή δεν αγαπάω τον
εαυτό μου, θέλω να μου δώσει κάποιος αυτή την αγάπη. Νομίζω πως θα έρθει σε
μένα, και άρα, είμαι άξιος να με αγαπήσει ένας άνθρωπος. Αλλιώς δεν αξίζω.
Η αξία μας δηλαδή, έγκειται από
το πόσο αποδεκτή είμαστε στα μάτια των άλλων, κι όχι στα μάτια τα δικά μας.
Αν ρωτήσεις κάποιον «τι είσαι»;
Θα σου πει γιατρός, θα σου πει μπακάλης, θα σου πει δάσκαλος. Μα αυτό δεν
είσαι. Αυτό είναι το επάγγελμα σου.
Όμως θεωρείς ότι λέγοντας το
επάγγελμά που κάνεις, αυτόματα θα έχεις αξία στα μάτια των άλλων.
Δεν είμαστε περήφανοι γι' αυτό
που είμαστε ως άνθρωποι. Την αξία μας να αγαπάμε, να δίνουμε τη χαρά στο
περιβάλλον μας, να βοηθάμε.....
Το ότι δεν είμαστε περήφανοι
για μας αν δεν έχουμε ένα αξιοσέβαστο επάγγελμα, λεφτά, σπίτια, και οποιοδήποτε
άλλο πράγμα αξίας, μας δείχνει αυτόματα πως δεν αγαπάμε τον εαυτό μας γυμνό.
Δεν μας αγαπάμε γι' αυτό που
είμαστε, αλλά γι' αυτά που έχουμε.
Είδατε πως δεν μας αγαπάμε;;
Αγαπάω τον εαυτό μου σημαίνει
αγαπώ την ολότητα μου.
Αγαπώ το παρελθόν και το μέλλον
μου. Αυτό που ήμουν, αυτό που είμαι, και αυτό που θα γίνω.
Αγαπώ όλα μου τα λάθη, και όλες
μου τις λάθος συμπεριφορές.
Αγαπώ τα όμορφα πράγματα μέσα
μου.
Αγαπώ όμως και τα τρωτά μου
σημεία.
Αγαπώ το θυμό μου, τα νεύρα
μου, την ανασφάλεια μου, την δειλία μου.
Δεν με κατηγορώ που τα έχω.
Τα αναγνωρίζω και τα αποδέχομαι
σαν δικά μου.
Αυτά όλα μου δείχνουν ότι δεν
είναι κάτι καλά μέσα μου, και με οδηγούν σε μονοπάτια του να διορθώσω τη ζωή
μου και που, ώστε να είμαι καλά.
Έχω κάνει λάθη; Έχω πληγώσει
ανθρώπους;
Δεν δικαιολογώ τον εαυτό μου
από δειλία να το αντιμετωπίσω.
Το βλέπω κατάματα.
Ζητώ συγνώμη.
Όχι για τον άλλον.
Ζητώ συγνώμη από τον εαυτό μου
που δεν ήμουν εντάξει.
Και συγχωρώ τον εαυτό μου που
άλλοι πόνεσαν για μένα.
Διορθώνω αυτό το λάθος μου όταν
το εντοπίσω. Αν δεν το διορθώσω, για άλλη μια φορά βλέπω πόσο κακό κάνω στον
εαυτό μου.
Από την ανησυχία και τις τύψεις
δεν θα είμαι καλά.
Δεν θα κοιμάμαι τα βράδια.
Θα με κατηγορώ στην ουσία, αλλά
επειδή δεν το παραδέχομαι ριμάζομαι μέσα
μου......
Αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει
έχω ήσυχη την συνείδηση μου.
Σημαίνει είμαι ήρεμος. Δεν έχω
ενοχές. Δεν δημιουργώ δυσαρμονικές καταστάσεις.
Είμαι άνθρωπος που λύνω
προβλήματα, κι όχι που δημιουργώ θέμα εκεί που δεν υπάρχει.
Δεν τιμωρώ κανέναν.
Και δεν θέλω και να το κάνω,
γιατί γνωρίζω πως είμαι ο μόνος υπεύθυνος για τη ζωή μου. Ότι η ζωή μου είναι
έτσι από δικές μου επιλογές και αποφάσεις.
Δεν βγήκαν όπως τα περίμενα;
Δεν κάθομαι να τα βάψω μαύρα.
Γνωρίζω τώρα με τα λάθη μου
αυτά, τι δεν πρέπει να κάνω.
Αυτό είναι ένα δώρο για μένα,
ώστε να μην ξανακάνω τα ίδια.
Θα κάνω πάλι λάθη. Αλλά όχι τα
ίδια λάθη.
Μέχρι πότε; Μέχρι να κάνω αυτό
που θα με ικανοποιεί.
Μέχρι να νιώσω ότι η δημιουργία
μου γεμίζει την ψυχή μου και με κάνει περήφανο για μένα.
Όχι όμως με τις ενδείξεις που
μου έδωσαν οι άλλοι.
Ούτε ότι στα μάτια τους είμαι
άξιος.
Γιατί αξία για μένα έχει να
είμαι άξιος έναντι των ονείρων μου.
Έναντι αυτών που θέλω για μένα,
κι ας μην τα πιστεύει ούτε ένας άνθρωπος σε όλη τη γη.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει
τι θέλω εγώ.
Αυτό σημαίνει πως κανείς δεν
μπορεί να με βοηθήσει και στο να τα θέσω σε εφαρμογή.
Είμαι ο μόνος υπεύθυνος για την
ευτυχία μου. Ο μόνος.
Ούτε σύζυγος μπορεί να μου τα
δώσει, ούτε φίλος, ούτε γείτονας, ούτε κάποιο κοινωνικό ή πολιτικό σύστημα.
Κι όταν αγαπήσω και βρω τον
εαυτό μου;
Είμαι ένας ευτυχισμένος
άνθρωπος.
Είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος.
Και τότε τι θέλω; Να μοιραστώ.
Τι;
Όλα όσα ανακάλυψα. Όλα όσα
μπορώ να προσφέρω.
Ποια είναι αυτά;
Η δύναμη που βρήκα μέσα σε
μένα.
Η χαρά και η πληρότητα του να
αγαπώ αυτό που είμαι.
Μπορώ να δώσω αυτή την αγάπη.
Ο καθένας να καταλάβει πως όλα
είναι μέσα μας.
Πως δεν χρειαζόμαστε κανέναν
σωτήρα να μας πάρει από το χεράκι και να μας δώσει το παραμικρό.
Και πως κάθε μου στιγμή σε
αυτόν τον κόσμο, υπάρχει ως σενάριο ειδικά για μένα.
Πως κάθε τι αρνητικό κρύβει
μέσα του ένα δώρο. Κάθε αρνητικό είναι μία παρανόηση μου. Ψάχνω αυτήν την
παρανόηση. Την λύνω και είμαι καλά.
Και κάθε θετικό;; Ένα διάστημα
της άλλης πλευράς της ζυγαριάς της ζωής.
Γιατί όπως η μέρα και η νύχτα,
η αντιστοιχία αυτή επικρατεί κάθε στιγμή στη ζωή μου ως αρνητικό - θετικό
γεγονός. Ή, ως, έναν θάνατο και μία καινούρια γέννηση σε κάθε κατάσταση.
Αλλά βρίσκομαι στην αγάπη του
εαυτού μου. Βρίσκομαι στην κατάσταση της μη αντίστασης σε οτιδήποτε.
Αγαπώντας τον εαυτό μου, έχω
ξεπεράσει τις καταστάσεις του να «παίρνω» έξω από μένα το οτιδήποτε. Είμαι
αυτάρκης.
Διαπιστώνω πως δεν είμαι το
σώμα μου. Είμαι αυτό που κατοικεί στο σώμα μου και αυτό που το ρυθμίζει.
Και ότι η οπτική μου ορίζει πως
θα δω τα πάντα. Τις καταστάσεις, εμένα τον ίδιο.
Η οπτική μου επίσης ορίζει το
πως βλέπω τον κόσμο γύρω μου, και όχι ο ίδιος ο κόσμος.
Μπορώ να βλέπω το ποτήρι
μισοάδειο, ή μισογεμάτο.
Βρίσκω ισορροπίες. Βρίσκω
αγαλλίαση.
Βρίσκω επιτέλους την πολυπόθητη
ειρήνη στην καρδιά μου, που δεν την αλλάζω με τίποτα σε αυτόν τον κόσμο.
